Zondag 27 januari - een lekker luie ☀️dag

27 januari 2019 - Tamale, Ghana

Het avondeten gisterenavond was weer een hele ervaring. Ik had gevraagd of ze mijn biertjes in de koelkast wilden stoppen. Helaas was mijn Engels niet goed genoeg daarvoor, dus kreeg ik een heerlijk warm biertje geserveerd 😢. Maar gelukkig hebben ze hier ook ijsklontjes, dus dronk ik bier met ijsklontjes, nog nooit eerder gedaan en gelukkig viel het niet echt tegen. Ze hebben hier een speciale ober, die als enige alcoholische biertjes mag aanraken (hij verraadde mij dat hij af en toe ook alcohol drinkt, vandaar) en hij kwam mij mijn biertjes brengen. De rest van mijn bier willen ze dan in de diepvries stoppen. Gelukkig luisteren ze naar mij, als ik zeg dat ik bier niet als een ijsje kan likken... 

Mijn pizza was een betere diepvriespizza, aangevuld met wat extra verse groenten. Echt wel lekker, helaas lauwwarm geserveerd. Nu heb ik de afgelopen drie weken nog nooit heet eten geserveerd gekregen, dus dat zal wel normaal zijn hier. 

Ik schreef gisteren dat ik hier een echte bezienswaardigheid ben. Nou, dat werd tijdens mijn avondeten nog weer eens bewezen. Terwijl ik zat te eten, verschenen vier bijzonder smoezelige jongetjes van vier tot acht jaar aan mijn tafel, die allemaal even moesten voelen of mijn blanke huid wel echt was. Ja, dat is-t-ie, voor zover ik weet. Ik at mijn pizza buiten op de porch van het restaurant, in het halfdonker, aangezien de buitenlamp nog kapot is. Binnen in het restaurant was het echt bloedheet en daar deed de airco het helaas niet. TIA. 

Voor mijn ontbijt, geserveerd alleen tussen 7 en 8 uur, heb ik scrambled eggs besteld. Alles moet hier van tevoren worden doorgegeven. Dus wekker zetten en zorgen dat ik uiterlijk om acht uur aan het ontbijt verschijn. Desalniettemin kan ik niet balen van deze mensen, want ze doen zo hun best om het je naar de zin te maken.

Ook hebben ze hier nauwelijks wisselgeld. Als ik betaal, heb ik slechts ‘groot’ geld, briefjes van 10 of 20 cedi's (€2 of €4), en daar hebben ze niet van terug. Ik geef dan teveel geld aan de ober en hij onthoudt dat prima, merk ik meerdere keren vandaag. Dus zeg ik tegen de ober, komt later wel. Ze zullen je hier nooit proberen af te zetten. De ober komt ook een paar uur later mijn cedi’s wisselgeld bij mijn appartement afgeven.

Tussen 04.30 en 05.30 vanmorgen houden de muezzins mij ook hier uit mijn slaap. Een maakt het wel heel erg bont. Hij klinkt alsof hij enorm veel last van maag- en darmklachten heeft. Zoooo vals. Toch maar snel mijn oordopjes indoen. Ik had gehoopt dat het hier minder lawaaierig zou zijn, maar helaas.

Om acht uur verschijn ik keurig op tijd voor mijn ontbijt en word bijzonder vriendelijk gevraagd hoe ik heb geslapen. Men vraagt je elk moment van de dag heel belangstellend hoe het met je gaat. Als een man je dat vraagt, krijg je er steevast ook een (slappe) hand bij. Gelukkig is de muziek bij het zwembad nog uit. Gisterenmiddag rond zes uur zette men de muziek uit. Voor 10 cedi’s krijg ik Ceylon thee, toast en scrambled eggs. De eieren zijn lauw. Het is een soort eierpannenkoek die aan stukken is gesneden. Ik zit lekker buiten te ontbijten, het is nog wat fris met 21 graden, en om mij heen scharrelen wat jonge geitjes, kippen, een kraaiende haan en allerlei hennetjes rond. Tegenover mij wordt een huis gebouwd. De werknemers gingen gisterenavond tot 20.00 uur door en vanmorgen om 08.00 zijn ze alweer druk bezig. Ze willen het huis over twee weken afhebben.

Tijdens mijn ontbijt komt er een soort driewieler vuilniswagentje aangereden (de eerste die ik in dit land zie). Een groenbak en een blauwbak, beide met slechts een wiel, worden met veel moeite boven in de laadbak leeggeschud. Hoezo afvalscheiding? Ondertussen drijven de verse vuilnisgeurtjes naar mijn ontbijt toe. TIA. Ik schenk nog maar eens een heerlijke kop thee in en geniet ondanks alles van mijn ontbijt. Je ziet overal goed de invloed van Engeland in dit land. Bij de thee krijg je altijd melk geserveerd. Meestal (😅) rijdt men wel rechts in dit land, overigens.

Ik heb een heel rustig, muziekloos, zwembad voor mij alleen. Hoe heerlijk is dit. Ik lig heerlijk een uur te sudderen in de zon tot ik voel dat het tijd is om uit de zon te gaan. Daarna praat ik een hele poos met een Ghanese jongen, 27 jaar, universitair geschoold, maar helaas zonder baan - zoals heel veel mensen in dit land. We hebben het o.a. ook over mensen met een handicap. Ze zijn er wel, heel veel zelfs, maar ze blijven in de beslotenheid van hun hutjes. Het enige wat je af en toe ziet, zijn kleinkinderen die met een blinde grootouder lopen te bedelen. Kleinkind loopt voorop, grootouder heeft een hand op de schouder van het kleinkind en wordt al bedelend meegevoerd. 

Dan iets over veiligheid. Iemand vroeg mij vanmorgen of ik me hier veilig voel. Het antwoord is volmondig ja. De mensen die ik tot nu toe ben tegengekomen, hebben een diep respect voor andermans eigendommen. Zodra je je deur op slot doet (hoe krakkemikkig die sloten hier ook zijn), mijn ervaring is dat dan je spullen veilig zijn. Ook lopend over de ontzettend drukke, zeer hectische markt, waar je tussen iedereen door moet zien te laveren, merk je ook daar het respect dat de mensen voor elkaar hebben. Wel gaat er als een lopend vuurtje over de markt dat er een blanke aankomt, dat is nu eenmaal niet te vermijden.

Vanmiddag nog een keer heerlijk gezwommen en liggen zonnen; ik word al een beetje bruin zelfs. Toch probeer ik wel zoveel mogelijk uit de zon te blijven. Die is zo heet hier.

Ik heb vanmiddag ook de eigenaar van het complex aangesproken en hem gevraagd hoeveel het mij gaat kosten als ik volgend weekend hier nog eens terugkom. Ik heb hem voorgesteld om het dan buiten Airbnb om te doen. Hij vond dat ook een goed idee en dus kan ik volgend weekend dan hier drie dagen terugkomen voor de prijs van twee dagen nu 😊. Us ben zunig 😉.

Ook praat ik een poos met een van de schoonmaaksters. Een bijzonder sympathieke vrouw, goed geschoold, maar ook zonder passend werk. Ik heb het even opgezocht, 12% van de beroepsbevolking is werkeloos in Ghana (2015). Eigenlijk had ik een hoger percentage verwacht.

Rond 16,15 ga ik voor de laatste keer zwemmen. Weer terug in mijn appartement neem ik nog een keer een mottenballendouche. Mottenballen? Ja, de afvoerputjes van de douche, maar ook van mijn wastafeltje liggen vol met mottenballen. Ruikt niet echt lekker.

Om 18.30 heb ik vanavond mijn avondeten geregeld. Het wordt de Clintonspecial (30 cedi’s), dit is gebakken rijst met vlees, kip, garnalen en groenten. Benieuwd hoe dat gaat smaken. Maar daarover morgen weer meer. Fijne avond allemaal en tot morgen 👋!

Foto’s

5 Reacties

  1. Cathelijne:
    27 januari 2019
    Wat heerlijk zo’n prive zwembadje , een beetje zonneenergie is hier ook welkom😉
  2. Anita:
    27 januari 2019
    Zo te lezen heb je het goed naar je zin Dick!
  3. Dick:
    27 januari 2019
    Dank beiden, ik stuur wat zon naar jullie toe . Hier is genoeg, tenslotte. ☀️☀️. En ja, ik heb het hier prima naar de zin 😃👌.
  4. Coby:
    28 januari 2019
    Dat zal tegenvallen Dick als je weer in Nederland bent en je niet meer opvalt 😂😂😂
  5. Jacques Schot:
    28 januari 2019
    Elke dag lees ik met belangstelling jouw reisverslagen; ik waan me dan even in het bloedhete Ghana. Hier in Nederland smacht ik naar het voorjaar!
    Het koude en natte weer vind ik maar niks hier. Nog heel veel plezier daar!