Maandag 28 januari - terug naar George en Comfort 😃

Het is nog zondagavond,18.30 uur, en ik zit lekker buiten op het terras in de verdwijnende avondwarmte. Op het moment van schrijven is het nog 33 graden en bijna donker. Op de achtergrond doen de muezzins weer hun uiterste best en de mannen hier op het complex grijpen allemaal tegelijk naar hun soortement theeketeltjes en beginnen hun voeten te wassen. Zij gaan zo hun gebeden opzeggen.

Mijn eten krijg ik om exact half zeven. Een grote berg gebakken rijst met van alles er doorheen. Misschien is het maar goed dat ik in het halfduister niet precies kan zien wat ik naar binnenschuif, maar de smaak is prima. Er zit in ieder geval vlees door, kip en een zwart soort vlees (niet verbrand) en ik proef vis. Helaas bijt ik tijdens het eten van een wat taaier, zwart stukje vlees, een stuk van de ommanteling van een al oude kroon 😱.  Dat is écht ontzettend balen. Hopelijk houd ik het met de rest van de kroon uit tot ik weer in Nederland ben. Ik moet er echt niet aan denken om hier naar een tandarts te moeten gaan... Het is gelukkig slechts de buitenrand van de kroon en hopelijk is de binnenmantel sterk genoeg om het nog een paar weken vol te houden.

De werklui zijn nog steeds bezig in het gebouw waar ze op zondagmorgen om acht uur ook al mee bezig waren. Wat hebben zij hard gewerkt vandaag, met nauwelijks pauze. Ze hebben vandaag een betonnen vloer van ongeveer 350 m2 gestort (met kruiwagens en zelf met de hand cement maken). Nu zijn ze bezig om de vloer te tegelen. Hier droogt alles in recordtempo. Ze gaan nog tot 24.00 uur door.

Maandagochtend, acht uur ‘s morgens en ik zit weer aan het ontbijt. De werklui zijn alweer druk aan het werk en wat me opeens opvalt, is dat ze geen enkel elektrisch gereedschap gebruiken. Alles gaat hier nog met de hand. 

Ik heb afgelopen nacht redelijk goed geslapen, doordat ik preventief oordopjes in had gedaan. Was eigenlijk ook wel nodig, omdat ze de hele nacht door op trommels hebben geslagen. Een eind verderop was weer een begrafenis en, naar wat ik net hoorde, slaan de mensen het verdriet er dan uit op hun trommels. Dit gaat een hele nacht door en wordt afgesloten met een aantal krachtige knallen. Die knallen hoorde ik net en nu zwijgen de trommels gelukkig. Tijdens mijn ontbijt komt Josef (de manager) er gezellig bijzitten en ik begrijp van hem dat als je een lang leven hebt gehad met veel kinderen en kleinkinderen, dat jouw eigen kinderen dan erg verdrietig zullen zijn bij jouw begrafenis, maar dat je kleinkinderen na jouw overlijden gaan feestvieren. Blij als ze zijn dat jij zo oud hebt mogen worden. En dat zijn de knallen dan die je hoort, een soort vuurwerk. Jozef is parttime manager in Clinton’s Lodge waar ik verblijf. Naast zijn werk daar is hij verpleegkundige in een ziekenhuis in Tamale. Hij bevestigt mijn indruk dat je beter niet in Ghana kunt worden opgenomen. Hij komt een uit een zeer klein dorpje zonder water en stroom en heeft zich ontworsteld aan zijn toekomst daar. Op 12-jarige leeftijd is hij naar Tamale gegaan en heeft daar onderwijs gevolgd om niet zoals zijn ouders te eindigen met 18 kinderen, maar verder niets.

Als ontbijt heb ik een pannenkoek en thee gekozen (10 cedi’s). Ik vraag of ze het theewater kunnen brengen, zodat ik alvast van mijn kopje thee kan gaan genieten, want hier in dit land duurt het eeuwen voordat eten geserveerd wordt. Mijn thee wordt keurig gebracht. En inderdaad, het duurt nog zeker twintig minuten voordat ik mijn twee pannenkoeken krijg. Stroop hebben ze helaas niet, maar gelukkig krijg ik wel een bijna leeg potje jam met een uiterste verkoopdatum van begin 2017. Geeft niet, TIA! Wat wel vreemd is, is dat ik bij mijn twee pannenkoekjes ook nog vier stukken droog toastbrood krijg.

Na het ontbijt ga ik op mijn dooie gemakje weer terug naar George. Het wordt nog wel even lastig om de grote weg te bereiken, omdat ik hier mijn weg binnendoor moet zien te vinden. Lang leve Google Maps dan maar!

En het lukte supersimpel. Ik wandelde eerst een stuk over een lange, stoffige zandweg tot ik bij een asfaltweg aankwam en daar stopte direct een taxi die mij voor 2 cedi’s in het centrum afzette. Probleem: ik had alleen maar briefjes van 50 cedi's (€8,90). Niemand kan dit wisselen. Veel te groot. Wat ze dan doen, is stoppen bij een benzinepomp, daar wordt het dan aan de pomp gewisseld en problem solved! Tussendoor heb ik in het centrum nog even gezocht naar een cadeautje voor de baby van second daughter Mariam. Dat gaat nog een probleem worden, want er zijn hier nergens stalletjes of winkeltjes met babykleertjes. Ik ga vanmiddag nog maar eens verder kijken, want shoppen met een zware rugzak op mijn rug en nog een tweede tas erbij in deze hitte is wel wat lastig. 

Bij George thuis werd ik weer bijzonder hartelijk ontvangen. Ze waren blij om me weer te zien en dat is wederzijds. Ik had hun gezegd dat ik dit weekend even weg was geweest, maar dat ik nu weer echt thuis was en dat werd gewaardeerd. Ik had een rol chocolate chip cookies gekocht en die gingen erin als koek(jes). Er was ook een mevrouw op bezoek met een zoon in dezelfde leeftijd als mijn kleinzoon Thijs (ook 22 maanden). Leuk!

Rond het middaguur yellow yellowde ik weer naar de stad op zoek naar oploskoffie en een babycadeautje. Ik vind een vriendelijke chauffeur en medepassagier. Deze passagier loodst mij door allerlei straatjes naar een ‘grote’ winkel (soort Mediamarkt met supermarkt). Daar vind ik een soort van tekenset die ik later vanmiddag ga kopen. Ik hoop dat de ouders en de baby het leuk vinden. Ik heb echt geen idee. Ander speelgoed hebben ze niet in deze winkel en ook hebben ze geen babykleertjes. Dan maar dit speelgoed.

Rond half twee nestel ik me weer bij Wooden en bestel gelijk een ananassmoothie en een ham/kaasomelet. Lekker. Ik lust wel wat zo langzamerhand. Helaas, ze vergeten de order door te geven. Na pas één uur kwam mijn omelet, met duizend excuses. Hij was daardoor wel extra lekker. Ik kreeg er ook een potje groene thee bij. De rest van de middag blijf ik in Wooden en om vijf uur yellow yellow ik naar de stad. Daar koop ik het tekenpakket voor de baby. Wat ik gekocht heb, is vanaf drie jaar 😅, maar ja, ooit wordt ze drie jaar en kan ze het gebruiken. Ik heb in ieder geval iets kunnen geven. Het werd zeker op prijs gesteld door oma. Snel douchen, helaas is er weer geen water, dus dan maar met de emmer.

Nu ga ik snel deze blog posten, voordat het internet er weer uitligt. Morgen weer meer. Fijne avond! Bye bye 👋👋