Maandag 11 februari 2019 - door een hond gebeten 😰

Het eten gisterenavond was weer lekker, maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Wat ik gisterenmiddag niet heb gemeld (ik wilde eerst weten hoe het gaat aflopen) is, dat ik, toen ik terugkwam van het optreden in het dorp, door de hotelhond ben gebeten. Ze hebben hier een grote vierjarige hond, die net bevallen is van een aantal puppy’s en toen ik terugkwam, had de eigenaresse van het hotel vergeten de hond op te sluiten. Nietsvermoedend loop ik de tuin in, opeens gevolgd door een grommende hond. Eigenlijk wilde hond eerder aangehaald worden dan bijten, denk ik, maar dat liep even anders dan ik had gedacht. De hond sprong tegen mij op met geopende kaken en kwam met een tand in mijn arm terecht. Gevolg, een wondje van misschien maar 7 millimeter. Maar ja, hoe groot of hoe klein de wond ook is, je moet er wel z.s.m. werk van maken in deze contreien. Rabiës is, om het eufemistisch te zeggen, niet zo fijn. Gelukkig komt de hotelhond alleen maar in de hoteltuin en er nooit buiten (ze heeft de eerste paar jaren al haar vaccinaties gehad - de laatste anderhalf jaar helaas niet). De hond vertoont gelukkig geen verschijnselen van hondsdolheid. Ze laten voor de zekerheid het bloed van de hond nog op rabiës onderzoeken. Die uitslag krijg ik over drie weken. 

Ik heb dus gelijk de alarmcentrale van mijn ziektekostenverzekering gebeld. Zij raadden mij aan om zo snel mogelijk anti-rabiësinjecties te regelen. TIA. Probleem. Accra is twee uur rijden heen en terug. Ik mag ook eventueel een ander merk dan de in Nederland voorgeschreven injecties halen. Dat lukt gelukkig. Hier 300 meter verderop is een klein ziekenhuisje (zonder artsen, overigens) waar een verpleegster mij na een uur wachten me met een Chinese vaccinatie injecteert. Dinsdag terugkomen voor de tweede (en hopelijk laatste) injectie. Gelukkig dat ik in Nederland voor mijn reis naar Vietnam (vorig jaar maart/april) en voor deze reis alle vaccinaties heb laten zetten die maar verkrijgbaar waren. 

Er was nog een probleem. Mijn geld was bijna op, ik zou vandaag een taxi regelen naar het winkelcentrum om geld te tanken, dus daar stonden we dan gisterenavond. De rekening bedroeg 460 cedi’s (€78), een kapitaal hier. De dames van het hotel hebben geld bij de buren moeten lenen en met het laatste beetje geld dat ik nog had, konden we het net betalen. Als het goed is, betaalt mijn reisverzekering alle kosten. Maar dat is niet het belangrijkste. Hopelijk heb ik de juiste medicatie gehad. Dat hoop ik vandaag te horen.

De hoteldames waren zo overstuur gisteren. Ik vond dat zo naar. Ik heb als een Brugman moeten praten om hen te overtuigen dat ik hen niets verwijt. Ze hebben de hele nacht rondjes buiten rond mijn kamer gelopen. Volgens mij waren ze aan het boete doen voor wat er gebeurd was. De dochter belde mij vannacht om 02.15 nog even op om te kijken of alles wel goed ging met mij. En dat gaat het, hoor. Het wondje is keurig dicht, ik heb nauwelijks last van de injectie. Maar wat een verhaal weer 😱. Je maakt nog eens wat mee zo 😅.

Vanmorgen ontmoette ik een heel trieste Doris (de eigenaresse). Ze kon geen ontbijt voor mij maken, want het geld was op. Ik had nog een biljet van 10 cedi’s, die geef ik haar, en daarmee zou het wel moeten lukken volgens haar. Inderdaad, ze zet een heerlijke pannenkoek en weer een halve liter verse jus d’orange neer. Zalig.

Na het ontbijt nam ik een shared taxi (oude krotten van taxi’s die net zo lang wachten tot er vier passagiers in zitten) die mij voor 3,50 cedi’s in een plaatsje 14 km verderop afzet. Daar is de dichtstbijzijnde bank. Het lukt me om geld op te nemen.

Ik krijg net een mailtje van de alarmcentrale: ik heb de juiste medicatie gehad en moet morgen nog maar ėėn injectie halen en dan ben ik klaar. De kosten worden via de ziektekosten- en/of reisverzekering verrekend. Hopelijk wordt het niet eerst van mijn eigen risico afgetrokken. Dat zie ik volgende week dan wel weer verder.

Als ik vanmiddag met de dames rond de tafel zit, vertellen ze mij dat het hun niet meer lukt om ‘s avonds voor mij alleen te koken. Het is voor hen niet mogelijk allerlei ingrediënten in te slaan voor het weinige geld dat ze voor een maaltijd rekenen. Ze moeten meer gasten hebben om uit te komen met de kosten die zij moeten maken om nog iets aan een maaltijd over te houden. Op zich geen probleem, er zijn een paar restaurantjes vlakbij. Ze moeten nog wel iets over bedrijfsvoering leren...  Dit hotel is pas een paar maanden open. Wel wat teleurstellend zo de laatste dagen.

De rest van de middag breng ik lekker rustig door. Een beetje zonnen, lezen, dutten, een paar keer douchen, oftewel toch een beetje vakantiestemming. 

Nu ga ik mij klaarmaken om naar het dorp te wandelen voor mijn avondeten, dan ben ik rond zonsondergang weer thuis. 

Fijne avond allemaal en tot morgen maar weer 😀👋!