Zaterdag 2 februari - Will you marry me?

Hahaha, wat een teaser als titel 🤪. Daarover later meer!

Toen ik gisterenavond op jullie proostte, heb ik jullie niet verteld over de tantaluskwelling die aan mijn biertje voorafging. Het ging als volgt: om 18.00 bestel ik mijn biertje. “Of course, Sir, any minute”. En het moet gezegd, binnen drie minuten stond er een sprankelend koud bierflesje voor mijn neus. Weer drie minuten later wordt keurig een glas gebracht, maar ja, een opener, waarom zou je die brengen? Dus ik loop maar weer eens naar de keuken, klop op de deur en vraag of het misschien ook mogelijk is, dat mijn bierflesje vanavond nog wordt geopend? Sorry Sir, ik kom gelijk, en weer vijf minuten later komt de verlossende opener. Die eerste grote slok, heeeeeerlijk 😋! Het blijft Afrika en ook dit is een van de charmes, hoe je het ook wendt of keert. Het eerste biertje verdampt waar ik bij zit, het is nog zo warm.

De pizza die ik daarna krijg is lekker, alhoewel de pizza wel wat heter mag zijn.  Maar ja, ook dat ben ik inmiddels gewend. In deze hitte wordt iets, normaal gesproken toch ook nooit écht koud.

Gisterenavond hoorde ik dat ik een heel belangrijke buurman zou krijgen, in mijn ‘oude’ appartement, een voormalige minister van landbouw, die nu een of andere belangrijke landbouworganisatie leidt. Ik heb hem ontmoet, hij stelde zich voor als Boniface, “ a trader” en ik kreeg wel vier keer een hand van hem toen ik vertelde dat ik zo lang leraar ben geweest en dat ik nu lesgeef in Ghana. Vandaag vliegt hij naar Accra. Toen hij me daarna nog een keer een hand gaf, zei hij : “Goodbye Dickens”, 🤣. Ik ga me in het vervolg maar eens zo noemen, dat is wat minder ambigu dan Dick. Die naam levert me mijn hele leven al (zeker als docent Engels) nog wel eens wat verwonderde blikken op…!

“s Avonds at ik voor 1! cedi nog een heerlijk yoghurtijsje op het terras. Rond 22.15 ging ik slapen. Het was toen nog 33 graden.

Na eigenlijk een behoorlijk rustige, maar erg warme nacht (alleen tussen 05.00-05.30 hoor ik oproepen tot gebed), schuif ik, nadat ik mijn wasje heb uitgespoeld en opgehangen, rond 07.45 aan, op mijn privé-terrasje voor het ontbijt. Nog iets wat ik niet wist; overal wordt hier slechts tussen 07.00-08.00 uur ontbijt geserveerd. Uitslapen? Wat is dat? Dat kennen ze niet in Ghana. Enfin, ik bestel een grote thermoskan met heet water voor de thee en een scrambled egg. Ik kan ook een Spanish egg of een heavy Ghanian breakfast bestellen, en nog vier andere eiergerechten bestellen met allemaal nog mooiere namen, maar het zijn allemaal gebakken eitjes, alles is gewoon precies hetzelfde met alleen een andere naam. Ik snak naar een heerlijk glas koude melk en verse jus d’orange. Gaat hier niet lukken, nog twee weekjes 😃😢...

Tijdens het ontbijt komt Alhaddin, een van de medewerkers, gezellig bij mij zitten praten. Ook dat is normaal in Ghana. Je gaat gewoon gezellig bij iemand aan tafel zitten en begint een gesprek. Ik krijg van Alhaddin het telefoonnummer van Boniface, mijn ex-minister buurman overhandigd met de vraag of ik hem even wil bellen. Dat doe ik en Boniface wenst mij nog een heel fijne tijd in Ghana. Ik wens hem een prettige vlucht terug naar Accra en we hangen weer op. 

Op de een of andere manier raken Alhaddin en ik aan de praat over het huwelijk en dan krijg ik het volgende te horen: Alhaddin (27 jaar) heeft al een aantal jaren een vriendin met wie hij dolgraag zou willen trouwen. Maar, zijn vriendin is nu al een jaar weg, want ze is in Israël voor een meerjarig uitwisselingsprogramma. Daar doet ze haar PhD in agricultuur. Hij hoopt haar ergens in 2020 weer te zien en dan hoopt hij haar ten huwelijk te kunnen vragen. Als ik hem dan vraag of hij dan voor haar op de knieën gaat om te vragen: “Will you marry me?”, dan begint hij keihard te lachen. Hij is het zeker van plan. Hij zat bij haar op de middelbare school, maar toen sloeg de vonk nog niet over, dat gebeurde pas na drie jaar universiteit toen hij een keer uit zijn boeken opkeek en haar toen pas bewust zag. 

Hoe vraag je een moslima ten huwelijk in Ghana? Om te kunnen trouwen moet er het volgende gebeuren: familieleden moeten de a.s. schoonouders drie keer ontmoeten. De eerste keer vraagt een familielid namens de a.s. partner de hand van de bruid. Bij de tweede ontmoeting krijgt het familielid dan te horen of het akkoord is en, zo ja, dan ontmoet iedereen elkaar voor de derde keer bij het huwelijksfeest. De bruidegom betaalt de a.s. schoonouders 50, 100, 200 of max 500 cedi’s als deel van de bruidsschat. Het gaat hierbij niet om de hoeveelheid geld, maar alleen maar om de schoonouders te bedanken dat zij de bruid zo goed hebben opgevoed en als kleine symbolische bijdrage aan de opvoeding. Als laatste schenkt de bruidegom nog een of twee runderen aan de schoonfamilie. Het mogen ook kalfjes zijn, zolang ze maar niet meer gezoogd worden. Wel heel anders dan in Nederland. Ik kreeg slechts een speelgoedkameeltje van mijn schoonzoon Remco 🤣. Getrouwde moslima’s dragen lange sluiers, ongetrouwde moslima's dragen korte sluiers.

De rest van de dag verloopt rustig. Ik lees veel, praat en/of bel veel met mensen, zwem af en toe, maar niet zo veel, want het is erg druk in het zwembad vandaag. Gelukkig staat de muziek niet al te hard.

Om 18.00 uur ga ik richting restaurant voor mijn dagelijkse biertje en avondmaaltijd. Vanavond staat gebakken rijst met groenten op mijn menu, iets Vietnamees. Ben benieuwd. 

Fijne avond allemaal en tot morgen maar weer 👋!