Woensdag 23 januari 2019 - en nog een lesdag

Gisterenavond was er weer een grote internetstoring hier. Erg vervelend. Uiteindelijk lukte het me pas vanmorgen vroeg rond half zeven de blog van gisteren te posten.

Bij het ontbijt staat de tv opvallend zacht. Een heerlijke vooruitgang. George en ik keuvelen wat over wat we beiden vandaag gaan doen. Hij gaat voor boodschappen naar de stad en ik ga zo weer lesgeven. Ook hebben het nog even over daughter number two (zo noemen ze Mariam). Zij was gisteren even thuis hier. Ze loopt op haar allerlaatst en gaat binnen nu en een paar weken bevallen van haar eerste kindje. Mariam is een leuke en vlotte meid die opvallend goed Engels spreekt. We zitten wat te geinen en zij zegt dat het jammer is dat ze zwanger is, anders zou ze zeker met mij trouwen 🤣😅 . Hahaha. 

Na het ontbijt ruim ik mijn etensspulletjes op - dat is ook beslist het enige wat ik hier mag doen. Ik mag niet helpen met afwassen of afdrogen. Toen ik aangaf dat ik mijn kamertje wel eens wilde aanvegen (stofzuigers heb ik nog niet gezien in dit land), werd me dat ten stelligste verboden, want zij hebben hun 13-jarige neef, K3, die daarin gespecialiseerd is en die moest dat maar eens voor mij doen. Ik voel me echt een prinsje hier.

Goed, om negen uur was ik weer in het atelier voor mijn lessen. De begrafenis, gisteren, was erg droevig geweest. Rahab zei dat ze ontzettend veel had moeten huilen.

Dan de lessen. Ik naam eerst Lydia en Patience mee naar hun huisje voor de les. Zij wilden dat ik binnen in hun kamer de les zou geven, alleen wilde ik dat niet. Het rook er niet zo fris, zeg maar naar een mix van zweetsokken (dragen ze niet) en een soort van Afrikaanse tenenkaas. Dus, ik heb voet bij stuk gehouden en heb buiten lesgegeven. Vandaag was er geen bankje, dus zaten de meiden op een matras op hun porch en ik weer op mijn luxe lerarenstoel. Ik heb heel veel met het alfabet gedaan, want die kennis leek wel spontaan verdwenen. Na het alfabet nog wat optellen, drie honderdtallen onder elkaar optellen en ben geëindigd met een optelspelletje op de iPad. Ik heb ze beiden een grote som en het alfabet als huiswerk voor morgen gegeven. Ben benieuwd hoe de huiswerkmentaliteit in Ghana is. 

Daarna volgden Rebecca en Patience. Met hen draai ik min of meer hetzelfde programma, alleen veel sneller. Bij hen had ik tijd om een grotere tekst te behandelen. We hebben vandaag allemaal weer heel hard gewerkt. Morgen wil een oudere buurvrouw ook graag aanschuiven bij mijn les. Zij spreekt aardig Engels, maar kan helemaal niet lezen of schrijven. Of ik daar nu blij mee ben, ik weet dat nog niet 😅. Zien we morgen wel.

In het naaiatelier kreeg ik een oude iPhone mee met de vraag of ik die aan de praat kan krijgen. Ik krijg het aan de praat, maar kan niet verder komen aangezien ik de gegevens van een vorige eigenaar moet invoeren... 

Rond 12.00 ben ik weer terug bij George en maak daar een heerlijke cappuccino (een van 10 zakjes poeder die ik van Valerie voor mijn verjaardag heb gekregen - ik constateer dat George ze ook lekker vindt, aangezien er opeens zeven zakjes minder in zitten. Ik had hem gezegd dat hij er ook van mee mocht genieten, en dat doet hij! Fijn!). Ik ga lekker even lezen en aan deze blog werken en vertrek rond 13.00 naar Wooden. Ik krijg een fantastische chauffeur die goed Engels spreekt en die me honderduit vraagt over mijn reis in Ghana. Hij wil ook weten wat ik van het Ghanese eten vind. Strikvraag van hem om mij te testen. Als ik (als een rasechte Ghanees) zeg dat ik dol ben op red red en banku en TZ dan buldert hij van het lachen en kan ik helemaal niet meer stuk bij hem. Zodra ik op mijn bestemming ben, betaal ik hem mijn ene cedi en stelt hij zich nog snel even voor, Mohammed, en krijg ik een dikke hand. Wat een heerlijke mensen toch, hier!

In Wooden eet ik weer een heerlijke lunch samen met Valerie (die er een stuk beter uitziet, gelukkig) en haar jongere zusje Claire.

Vanmiddag bel ik heel gezellig met een paar mensen en boek ik een vlucht terug van Tamale naar Accra op 8 februari. Omdat ik zo vroeg boek, kost de vlucht me nu €45 i.p.v. €80 die ik op de heenvlucht betaalde. Ik vlieg de 8e al om acht uur ‘s morgens en ben een uur later dan al in Accra. Met de bus had me dit €25 gekost en dan had ik er tussen de 13 en 20 uur over gedaan. Voorwaar geen slechte deal!

Om 17.15 ga ik weer op zoek naar een yellow yellow terug en vind er onmiddellijk een. Op het punt waar ik sta, komen veel minder yellow yellows en mag je blij zijn als je binnen tien minuutjes weg bent. Deze yellow yellow was privé gehuurd door een wat rijkere Ghanese mevrouw en toen ze mijn balende blik zag toen de chauffeur doorreed, liet ze hem stoppen en mocht ik mee. Ik heb ook met haar heel gezellig zitten praten en op mijn bestemming mocht ik beslist niets betalen. 

Thuis deed de douche het zomaar en heb gelijk mijn korte broek uitgespoeld. Daar kwam echt roodbruin stofwater uit. Toen ik de broek ging ophangen, kreeg ik gelijk te horen dat ik in het vervolg alle was aan K3 moet geven, dan kan hij het voor mij doen 😅. Hoe vermijd ik dit ...? Binnen twee uur was de broek alweer droog, ondanks dat de zon al een poos onder is.

Als avondeten had ik weer banku (rijstbal met pittige tomatensaus). Best lekker, het went. 

Nu snel deze blog posten. Het internet doet het nu nog. Tot morgen 👋