Dinsdag 22 januari - nog een lesdag

Het is nog (gisteren)avond wat later in de avond en de overbuurman komt thuis. Hij claxonneert een paar keer en wacht in zijn auto totdat zijn lieve vrouw naar buiten komt om voor hem de poort te openen, zodat hij niet uit zijn auto hoeft te stappen om dat zelf te doen. Hij rijdt de auto naar binnen en verdwijnt. Ik geloof dat ik ook maar eens een Ghanese vrouw mee naar huis moet nemen 🤪. Die zijn hier voor het oprapen. Ik denk alleen dat de cultuurverschillen zo groot zijn, dat dat in mijn geval absoluut niet verstandig zou zijn.  

Ik heb de hele verdere avond met K3 een spel op mijn ipad gespeeld; Een legpuzzel, schuiven met puzzelstukjes op de iPad. Leuk en ook leerzaam voor hem. Rond 21.00 zoek ik meestal de rust van mijn kamer op, zet de grote plafondventilator aan, kruip onder de klamboe en kijk een Netflixserie die ik in Wooden heb gedownloaded.

Het is nu acht uur ‘s morgens en ik zit genoeglijk aan het ontbijt, aan mijn twee megamokken thee om mijn vochtvoorraad op peil te houden. George zit zijn ochtendpap te eten en voorwaar, de tv staat niet eens zo luid. Op tv is een discussieprogramma, deze keer over corruptie. Daar weten ze wel wat van hier in dit land. Het viel mij ook al op tijdens mijn reizen door Ghana. Om de tien kilometer vind je een roadblock, bemand door vijf of meer agenten, waarvan er drie minimaal achteroverliggen en slapen, terwijl de anderen om de beurt een heel traag rondje om de trotro lopen om te zien ... tja, om wat te zien? Ik zou het niet weten. Meestal lopen ze dan als laatste langs de chauffeur en krijgen dan een briefje van 1 cedi in hun hand gemoffeld.

Voor het ontbijt heb ik George gevraagd een overbodige spijker uit mijn kamerdeur weg te halen, aangezien ik mijn schouder daar lelijk aan had opengehaald (de deur zit aan een klemveer en om de terugslaande deur te ontwijken, was ik er iets te snel langs deze spijker geroetsjt, met deze verwonding als resultaat - dit gebeurde overigens zondag al en ik heb er gelijk mijn apotheek op losgelaten, dus no worries, de wond ziet er goed uit). Na het ontbijt kwam George gelijk de verwijderde spijker laten zien. Fijn, dat kan dus niet meer gebeuren. 

Dan tandenpoetsen. Dat is ook elke keer een hele bedoening. Wij buitenlanders hier mogen geen druppel Ghanees water binnenkrijgen, want anders lig je zo een aantal dagen in bed met verschrikkelijke diarree. Dus met mijn flesje gekocht drinkwater naar de douche en dan zo goed en zo kwaad als dat gaat mijn tandenpoetsen, tandenborstel uitspoelen met mijn drinkwater, proberen met je ene hand je andere hand schoon te krijgen en vice versa en ondertussen niet te veel water te verspillen. Ik word er al heel bedreven in. En feest! Er is eindelijk weer water vandaag, dus ik hoef niet op zoek naar een toilet met een stortbak die wel doorspoelt. Excuseer me dit verhaal, maar ik ben superblij dat de stortbak het vandaag doet, want anders had ik mijn 💩 nooit weggespoeld kunnen krijgen 🤪🤭. 

Om negen uur ben ik weer keurig op tijd bij mijn leerlingen. Ik zie er maar twee vandaag. Ik neem Ernestine mee voor de les en oefen veel met het alfabet en de getallen. Grote optelsommen tot over de duizend doet ze perfect. Daarna laat ik haar een stukje Engelse tekst voorlezen, de allereerste tekst uit het allereerste boek voor de basisschool, en dan schrik ik. Deze meisjes hebben totaal geen woordbeeld. Ik lees de tekst eerst maar eens voor en daarna laat ik het haar woordje voor woordje nazeggen en langzaamaan vormt zich een woordbeeld. Als ik daarna een paar simpele inhoudsvragen stel, dan schrik ik weer. Ze heeft zich alleen op de uitspraak geconcentreerd en de inhoud niet begrepen. Geeft niet, de tekst gewoon nog een keer doen en dan gaat het wel goed. Na Ernestine schuiven Lydia en Patience aan en met hen verloopt de les op dezelfde manier. Alleen verbaast Lydia mij; ze rekent foutloos over de duizend heen en dat had ik niet verwacht. Op het laatst schuift Rebecca toch ook nog aan. Zij had geen geld om naar de begrafenis te gaan en wilde de Engelse les per se niet missen. Ik had haar graag het geld gegeven, maar daarvoor was het toen al te laat, omdat de begrafenis al een poos bezig was. Begrafenissen gaan hier ongeveer hetzelfde als in Nederland, zij het dat het hier allemaal veel uitbundiger gaat. 

Vanmorgen hoor ik erg veel, erg luide knallen en luide, ritmische, inheemse muziek. Constant slaan mensen op pannendeksels en dergelijke. Het schijnt dat er een aantal begrafenissen in de buurt zijn. 

Het is nu twaalf uur, ik ga maar eens de stad in om mijn internetbundel op te waarderen. Dat is niet zo eenvoudig als je het zelf doet. Ik loop de telefoonwinkel in waar ik vorige week was om een Ghanese simkaart te laten installeren en laat het doen, onderwijl dat ik meekijk om het de volgende keer zelf te kunnen doen. Voor 120 cedi’s (€21,50) koop ik 10 gb dataverkeer, waarbij ik de eerste week 50% extra krijg. Dus de komende week heb ik zelfs 15 gb aan dataverkeer. Dat betekent snel weer Netflixseries downloaden. Dit is de enig échte luxe die ik me veroorloof. Ik wil toch wel graag in contact blijven met het thuisfront. 

Om 13.15 ben ik weer in Wooden en bestel gelijk een verfrissende bananensmoothie (trouwens, ook wel luxe, bedenk ik net), met een gebakken ei met ham en kaas als lunch. Zooo lekker! De rest van de middag blijf ik rustig zitten in Wooden, om aan mijn blog te werken, te internetten en te lezen. Af en toe luisterend naar het Nederlandse weer en verkeer (2175 km file, hoor ik, een record!). Toch wel jammer dat ik de sneeuw moet missen. 

Om 17.15 ga ik weer terug naar George. Daar aangekomen moet ik toch weer een bekertjesdouche nemen, ondanks dat er wel water is. Op een of andere manier bereikt het water de douchekop niet. Geeft niet, ik heb in ieder geval ruim water deze keer en dat mag ook wel. Het was recordwarm vandaag. Op dit moment, 18.45 uur is het nog steeds 36 graden, terwijl Nederland het grootste verkeersinfarct ooit beleeft. Je voelt de hitte nog van het huis afstralen. Ik heb mijn voeten op de lemen vloer staan en ze worden gewoon heet van de nog aanwezige warmte.

Vanavond krijg ik mijn lievelingsgerecht geserveerd: noodles met tomaten-groentesaus. Heeerlijk!

Dat was het weer voor vandaag. Morgen weer meer!

Grommm, er is weer een internetindigestie. Het lukt me al een hele poos niet om mijn blog te uploaden 😡! Pas om 06.37 uur de volgende morgen lukt het me om deze blog te uploaden. 

Voor degenen die deze blog niet via Facebook lezen, heb ik hier een link naar mijn Facebookpagina. Als je dan onder Opmerkingen kijkt, vind je vier filmpjes over de nieuwe Chief: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10212923814561019&id=1560205806 (ik kan hier geen filmpjes plaatsen).