Woensdag 16 januari - De eerste Engelse les

Rond half tien kwam Valerie mij thuis ophalen voor mijn eerste Engelse les(geven). Zij kent een aantal meisjes uit een naaiatelier die vlak bij mij wonen. Deze meisjes willen graag wat les in Engels, maar ook in rekenen en wat nog meer nodig is. Het is de bedoeling dat dit mijn projectje gaat worden en dat ik hen ga begeleiden (zodra ik vertrek, kan een volgende vrijwilliger het overnemen). Valerie heeft voor deze meiden in Nederland wat geld ingezameld, genoeg om twee jaar de vaste lasten en huur te betalen voor een kamertje van vier bij vier meter. Huur is 50 cedi’s per maand en voor water en stroom betaal je 30 cedi’s. Totaal dus 80 cedi’s, oftewel €16 per maand. De vier meisjes gaan daar op matrassen op de grond slapen, want ruimte en geld voor echte bedden is er gewoon niet. Toch zijn deze meisjes superblij en dankbaar, want dit wordt een enorm grote verbetering van hun leefomstandigheden.

Voordat ik over de eerste Engelse les vertel, is het misschien is ook wel leuk om iets te vertellen over het kopen van de Engelse leermethode. We gingen een redelijk grote boekwinkel binnen, waar ze allerlei schoolspullen en -boeken verkopen. Iedereen heeft prachtige bedrijfskleding aan. We worden gelijk geholpen door de baas van de winkel. Zodra we onze keuze hebben gemaakt (we krijgen de spullen nog niet in handen), stuurt de baas ons door naar het eerste winkelmeisje. Zij schrijft een briefje waarop de prijs van het boek staat. Met dit briefje gaan we naar het tweede meisje. Daar betalen we dan (wel houdt zij er een rekenmachine bij om uit te rekenen hoeveel wisselgeld we terugkrijgen) en bij de vierde persoon krijgen we dan de spullen. Je merkt gelijk dat arbeid niet duur is in dit land. Hier zijn echt heel veel werknemers in elke winkel. Iedereen trekt daarbij een gezicht alsof hij/zij keihard aan het werk is.  Het gemiddelde inkomen bedraagt 50 cedi’s per week. 

En dan nu naar mijn eerste Engelse les. Valerie neemt me mee naar het naaiatelier dat zo’n 300 meter lopen van mijn woning ligt. Ik word voorgesteld aan de eigenaren, Al-hassan en zijn vrouw Rahab. Zij zijn een poosje geleden met dit atelier begonnen en hebben vier meisjes in dienst, te weten Lydia en Ernestine en nog twee meisjes die vandaag niet aanwezig zijn. Ik word voorgesteld, we praten wat en gaan dan naar de kamer van die meisjes. De meisjes lopen voor ons uit, de een met een bank op haar hoofd en de ander met een krukje en een echte stoel voor de leraar 😅. Ze krijgen beiden een nieuw schrift, waar ze heel blij mee zijn, en gaan hun namen opschrijven. Bij Ernestine, die de lagere school en drie jaar vervolgonderwijs heeft doorlopen, gaat dat redelijk gemakkelijk, maar bij Lydia heb ik de hulp van Ernestine en het leerboek met de voorgedrukte letters nodig. Lydia kan nauwelijks lezen of schrijven (en spreekt ook nauwelijks Engels). Volgens mij is ze 16 en heeft maximaal drie jaar basisschool achter de rug. Uiteindelijk staan de namen op hun schriften en gaan we aan het werk. Onderweg heb ik tien kiezelstenen verzameld en vraag hen of ze weten wat ik voor hun neus houd. Nee, het woord ‘stone’ komt niet gelijk bovendrijven. Even oefenen met de uitspraak en dan gaan we tellen in het Engels. De meisjes schrijven de getallen 1 t/m 10 op (met behulp van het tekstboek). We slijpen de uitspraak van de getallen in en gaan even simpel optellen en aftrekken in het Engels. Daarna ga ik over tot het inoefenen van het alfabet. Hardop voorzeggen en zij zeggen de letters na. Na ruim 20 minuten zie ik twee vermoeide, glazige blikken en is het tijd om te stoppen. Met het bankje, de stoel en een kruk op hun hoofden lopen de meiden weer terug naar het atelier, ondertussen hardop zeggend: ‘stone’. Als we bij het atelier zijn aangekomen, staat daar nog een meisje te dralen, Rebecca, en blijkt het dat zij ook graag les wil hebben. Tuurlijk kan dat! Nummer vijf dus. Morgen verder met hen en hopelijk zie ik dan ook de twee andere, nieuwe leerlingen.

De rest van de middag breng ik in Wooden door, Valerie is aan het werk in de bieb.

Als avondeten kreeg ik Tailya, Ghanees voor noodles met tomaten en groenten. Ik heb bijna mijn bord erbij opgegeten, zo lekker.

Nog een paar feitjes: K3 (inwonend neefje) zou vandaag weer naar school gaan. Dat deed hij ook, alleen was er vandaag nog steeds geen les. De leerlingen moesten vandaag meehelpen de hele school in te ruimen. Verder is er nog steeds geen stromend water. Er schijnt nu een buis, wat verderop, gescheurd te zijn. Hopelijk morgen. TIA 😉!