Vrijdag 25 januari 2019 - bijna weekend

Nadat ik gisterenavond mijn blog had verzonden, kreeg ik als avondeten een heerlijk droge gemberrijst met wat groenten erdoor. Vlees zal ik hier nooit krijgen, en eerlijk gezegd heb ik het nog steeds niet gemist. Ik heb heerlijk buiten zitten eten, d.w.z. het eten was heerlijk, maar de luide tv van George en alle muezzins (https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Muezzin) die door elkaar heen de mensen tot het gebed opriepen, waren wat minder.

Daarna heb ik nog een poos zitten lezen, gepraat met de familie en heel gezellig gepuzzeld met K3 en Jozef (de 17-jarige broer van K3), dit alles heerlijk buiten in de verdwijnende warmte.

Een aantal van jullie schrijven dat je soms gaat kijken of er al een update van mijn blog is. Als je een automatische melding van een nieuwe blog wilt krijgen, dan kun je hier je e-mailadres achterlaten (kun je ook op deze pagina invullen, rechts van dit blog, in het blauwe kader): 

https://dickwesterink.reislogger.nl/notificatie 

(vergeet niet je bevestigingsmail te beantwoorden)!

Keurig om acht uur vanmorgen zit ik weer aan het ontbijt. Dan start namelijk het journaal en pik ik gelijk wat Ghanees nieuws mee. Ik zie dat de president het landelijke nieuws heeft gehaald tijdens zijn intocht gisteren in Tamale. Ik zie mezelf niet op tv 🤪. Verder is er een item over gevaarlijke slangen hier in de buurt. Er schijnen hier niet eens zulke grote, gifgroene slangen te zitten (max. halve meter lang die wel levensgevaarlijk zijn. Er is een nieuw serum tegen deze slangenbeten ontwikkeld. Ik heb gelukkig nog geen slang gezien. Volgens George komen ze de urbanisatie ook niet in, maar wel in de bush bush hier in de omgeving. De enige diertjes die ik hier tegenkom (waar ik het nog niet over heb gehad) zijn de termieten. Vanmorgen deden ze weer gezellig een rondedansje om de bovenrand van de toiletpot. Uitkijken voordat je gaat zitten 😅. Prik, prik. 

In dit superconservatieve, allesbedekkende land is er dan wel weer een reclame voor Always maandverband op tv met blauwe vloeistoffen and all. Eerlijk gezegd had ik dit hier niet verwacht. De reclame duurt hier net zo lang als in Nederland en gaat over hetzelfde soort producten. Bijvoorbeeld Ariël met allemaal zwarte mensen die de witte was doen en alles komt er stralend wit uit. Ongeveer dezelfde reclame als in Nederland, maar dan met gekleurde mensen.

Zodra ik buiten kom, zie ik voor het eerst in deze vakantie flink wat bewolking. Om 8.50 stap ik naar het naaiatelier toe. Elke ochtend stop ik bij hetzelfde tentje vlak bij George en koop daar voor 2,5 cedi’s anderhalve liter water (best duur eigenlijk €0,50 - maar elders 3-6 cedi’s. In Nederland max. €0,19). De verkoopster staat me al bijna stralend op te wachten. Daarna nog 150 meter lopen en ik ben weer op mijn bestemming. Ik krijg weer een warm welkom van ‘mijn’ vier meiden. Nadat ze allemaal bijzonder vurig de Heer naar de aarde hebben gebeden (dat gaat hier met veeeel meer verve dan in Nederland), gaat de stoet weer in de richting van het huisje van de meiden. De lessen verlopen weer zoals elke dag; we hebben veel plezier en ik bemerk een (flinke) vooruitgang. Zodra ik met de meiden weer terug ben in het naaiatelier krijg ik van de eigenaren en de meisjes een enorm compliment over mijn lessen ☺️. Stiekem toch wel fijn om te horen. Dinsdag ga ik weer verder met de Engelse lessen. In het atelier ontmoet ik Valerie en haar zusje Claire. Zij zijn daar om afscheid te nemen van de meisjes uit het atelier. Valerie heeft deze meisjes voor mij gevonden. Zij kende hen al uit een ander project. Valerie trakteerde op (gesmolten) ijsjes. Erg lekker. Na de lessen van vandaag begint mijn weekend, net alsof ik weer ‘echt’ aan het werk ben. Inmiddels is het weer helemaal onbewolkt en bloedheet (38 graden).

Daarna ging ik met beiden lunchen in Wooden. Zij verlaten het restaurant na een uurtje en ik blijf achter om deze blog te schrijven en te lezen. Ik zie tot mijn genoegen dat de vlucht die ik voor 8 februari heb geregeld vandaag een stuk duurder is geworden. Om 16.30 ga ik naar de stad om een afscheidscadeautje voor Valerie te kopen. Valerie heeft mij om 17.30 uitgenodigd voor een afscheidsetentje in Chuck’s bar & restaurant vanavond. Dit restaurant is voor het eerst weer open na een lange bedrijfsvakantie. Het eten moet daar erg lekker zijn. Ik ben benieuwd. Omdat het donker is als we teruggaan, gaan we straks een privé-yellow yellow regelen. Je mag in die buurt beslist niet alleen buiten zijn in het donker; dat is vragen om problemen. 

Morgenvroeg ga ik naar mijn Airbnb met zwembad; lekker bijkomen, heerlijk lezen, eten en drinken en genieten van de zon en warmte. 

Door mijn vroege dinertje wordt deze blog wat vroeger verzonden vandaag. Fijne avond allemaal. Tot morgen 👋!