Maandag 7 januari - op weg naar mijn hotel in Tamale

Maandag 7 januari. Mijn tweede en laatste nacht in Toontjes lodge is voorbij. Helaas weer niet veel geslapen, want wat was het weer heet vannacht (zelfs omdraaien levert een rivier aan transpiratie op) en wat is Houten toch rustig vergeleken met hier. Honden, kippen, hanen en mensen die heel vroeg of heel laat op de been zijn.

Rond negen uur heb ik weer ontbeten met heel veel thee. Het vocht in je lijf verdampt hier haast sneller dan dat je het kunt aanvullen. Het water dat je hier koopt, wordt in onhandige plastic zakjes van een halve liter (0,2 cedi per zakje) verkocht. Na het ontbijt heb ik mijn rugzak netjes ingepakt en gingen Toontje en ik op zoek naar een Ghanese simkaart. Door alle feestdagen hier was dat nog steeds niet gelukt. We vonden een Vodafonewinkel die gelukkig wel open was, alleen zaten daar minstens 15 Ghanezen op hun beurt te wachten. In de winkel liep een drukdoende man in een semiofficieel pak rond en hij vond dat wij wel voor mochten gaan. Dus hebben wij ook maar niet geprotesteerd. Het kwam goed uit, want wij moesten op tijd klaar zijn voor de taxi die mij naar het vliegveld zou brengen. Na veel pogingen is het uiteindelijk toch gelukt om de Ghanese simkaart aan de praat te krijgen en was ik net op tijd klaar voor de taxi. Gelukkig, ik heb weer internet.

Om 14.00 uur kon ik inchecken voor mijn vliegtuig en kennismaken met Valerie, een vrijwilligster met wie ik waarschijnlijk regelmatig ga samenwerken. We hebben heel gezellig zitten babbelen en om exact vier uur vertrok het vliegtuig. Een klein straalvliegtuig voor 49 passagiers. Doordat het vliegtuig zo klein is, schudt het veel meer en hadden we veel last van turbulentie. Onderweg kregen we nog een vlees- of vishapje geserveerd, samen met een flesje water en een flesje ananassap met ontzettend gepeperde gember, niet lekker, helaas. Voordat we het wisten, landden we precies een uur later, 625 km verderop, in Tamale. 

Het landschap is hier totaal anders - savanne met veel fijn rood stof. Normaal gesproken zou het zonnig moeten zijn, maar doordat ze hier brandcultuur toepassen is de lucht vol met rook en dan heb je ook nog eens dat fijne rode stof. Toch is de warmte hier wel beter uit te houden; het is veel minder vochtig!

Een kwartiertje na onze aankomst werden we door Bash, een jongen van onze organisatie, opgehaald. Hij bracht eerst Valerie naar haar compound en mij daarna naar mijn hotel. Het blijkt dat ik eerst twee dagen in een (voor Ghanese begrippen) zeer luxe hotel verblijf, alvorens ik naar een gastgezin vertrek. Bash heeft me door allerlei achterafstraatjes naar een Kentucky Fried Chickenrestaurant gewandeld waar we allebei een wrap met frietjes hebben gegeten. Lekker gezond, maar niet heus. In de verste omgeving is geen enkel ander restaurant te vinden. Op de terugweg hebben we een soort van Tuk Tuk taxi (“yellow cab”) genomen, voor 1 cedi. Je moet hier ‘s avonds niet in je eentje rondlopen, want er zijn dan veel tramadolgebruikende jongeren op straat en dat kan wel eens niet zo gezond zijn.

Op dit moment lig ik op mijn kingsize bed en schrijf ik mijn blog. Morgenochtend word ik om negen uur door Bash opgehaald en krijg ik een drie-uur-durende rondleiding door Tamale en gaan we op zoek naar passend werk voor mij (ik mag zelf kiezen wat ik het liefst ga doen). Dus, morgen meer. Nu hopelijk lekker lang slapen...