Dinsdag 8 januari - een rondrit door Tamale

Wat is het toch jammer dat ik geen geluiden mee kan sturen. Vannacht heb ik gelukkig een aantal uren kunnen slapen, maar ik ben wel verschillende keren wakker geworden. Wat voorbeelden waardoor: een enorme herrie van een soort van Ghanese houseparty, housemuziek met een Ghanese touch, rond vier uur meer dan een half uur een enorm gezoem van oproepen voor het gebed uit de vele tientallen minaretten (Tamale is voornamelijk Islamitisch) en nu het geluid van verschillende soorten vogels (fluiten, een heel vreemd soort keihard zoemen en tsjilpen; van alles door elkaar). 

Toen ik vanmorgen opstond, voelde ik iets op mijn voet kriebelen. In de veronderstelling dat het een vlieg was, sloeg ik het weg. Toen ik keek wat het was, bleek het een prachtig staartloos amfibietje van ongeveer vier centimeter lengte te zijn met heel mooie grote ogen. Ik heb hem laten leven, hoor.

Rond half acht ben ik gaan ontbijten en kreeg ik een heerlijke omelet geserveerd, vergezeld van drie stukken dik toastbrood waarvan zorgvuldig de korstjes waren verwijderd. Dat was trouwens ook het enige broodbeleg. Verder een paar grote mokken thee gedronken.  

Ik had om negen uur met Bash, de plaatselijke begeleider, afgesproken. Om tien uur (Afrika!) kwam hij op een motor voorrijden. Ik achterop (ik met een petje en hij met een helm) en kreeg ik een lange rondrit door Tamale. Korte conclusie: deze stad heeft geen enkele bezienswaardigheid en is totaal vervuild - zijn het niet de uitlaatgassen, dan is het al het vuil en plastic dat de mensen gewoon overal weggooien. Verder krioelt alles en iedereen door elkaar heen; is het niet op de markt, dan in het verkeer. Nog iets: Ghanezen kunnen absoluut niet tegen stilte. Overal staat de muziek op zijn allerluidst. Rust zal ik niet veel vinden in Ghana, vrees ik. 

Is dan alles negatief? Nee, beslist niet! Zelden zulke lieve, blije en relaxte mensen tegengekomen! En, dit vind ík speciaal heel erg fijn: ik heb in de dagen dat ik nu hier ben, nog NIEMAND zien roken! Onvoorstelbaar. Ze roken wel eens, hoorde ik, maar dan in de beslotenheid van hun eigen huis. Daarnaast is het ook voor de meeste mensen veel te duur.

Morgen verlaat ik mijn hotel en trek ik in bij George, een gepensioneerde (gigareligieuze) man met vrouw en een paar oudere zonen. Ben benieuwd, daar schijnt de hele dag een tv aan te staan met een dominee die (natuurlijk) luid, allerlei religieuze wonderen aankondigt. Echt iets voor mij 😉!

Wat mijn vrijwilligerswerk betreft, er spelen twee opties: meehelpen een bibliotheek opzetten (lijkt me leuk) en (ook leuk) Engelse les en rekenen geven aan groepjes van 7 meisjes van tussen de 12 en 21 jaar. Deze meisjes werken in een naaiatelier en kunnen vaak nauwelijks lezen, laat staan rekenen. Dit is een project dat Valerie heeft opgezet en graag verder wil uitbouwen. Oh jé, Heemlanden, sorry! Zou ik het dan nooit afleren?

Na mijn rondrit met Bash zijn we naar het expatrestaurant “Wooden” (what’s in a name voor deze Houtenaar!) gegaan en heb ik even eerst met Bash en daarna de hele verdere middag heel gezellig met Valerie zitten keuvelen. Bash heeft een enorm litteken op zijn wang: toen hij vijf jaar oud was, heeft hij een ongeluk gehad. Om hem te kunnen genezen, heeft de medicijnman hem een rituele snee in zijn wang gegeven. Als je erop let, zie je deze littekens bij heel veel Ghanezen.

Vanavond heb ik vroeg (17 uur) gegeten om voor het donker klaar te zijn. Het is hier zeer constant licht: van 06.00 tot 18.00 en de rest van de tijd dus donker. Ik moest voor het eerst op eigen gelegenheid met de Yellow Yellow (je kent ze wel: van die driewielige Italiaanse overdekte brommers uit de vijftiger jaren) naar mijn hotel terug zien te komen. Een hele ervaring. Valerie hield de cab aan en startte de onderhandelingen. Voor zeven cedi’s (1,40) werd ik veilig aan de andere kant van de stad afgezet.

Nu ben ik weer terug op mijn hotelkamer zonder muziek, heerlijk! Airco aan, want hier is het nog 34 graden en bijna windstil, Nederland 😉!

Morgen meer over mijn vrijwilligerswerk en het gastgezin. Nu ga ik heerlijk lezen 😃! Rust.....