Maandag 14 januari - weer naar de bieb

Na weer een veel te korte nacht (wat is het hier toch heet - ik heb weliswaar een ventilator, maar die kreunt en steunt amechtig elk rondje dat hij maakt en dat is bepaald niet slaapbevorderend) in mijn kamertje, sliep ik niet voor twaalf uur en nadat ik ook tussendoor een paar keer wakker werd, werd ik om vier uur definitief wakker gemaakt door de oproepen tot het gebed. Ondanks de oordoppen lukte het me niet om nog te slapen. Als ik omhoogkijk, zie ik hoe alle elektra met een stukje plastic aan elkaar geplakt is. Niet nadenken! Ook werd ik vannacht bewaakt door een grote spin op mijn plafond. Voor sommigen onder ons nog minder nadenken...

Om acht uur kreeg ik mijn ontbijt (zoals altijd een droog stuk stokbrood zonder broodbeleg, want dat hebben ze in dit huis niet - met een kopje thee). Tijdens het ontbijt staat de tv aan de muur op zijn allerluidst, wat de conversatie met mijn huisbaas erg moeilijk maakt. Zijn Engels is goed verstaanbaar, maar niet het allerbest. Ondertussen komt een heel klein buurmeisje met prachtige ogen en kroeshaar binnenstappen. Wat een popje! Ze loopt heerlijk op een schoen te knagen.

Gisterenavond laat was de elektriciteit gelukkig weer terug, maar vanmorgen vroeg was er nog steeds geen stromend water. Lastig met douchen en toilet doorspoelen. Af en toe worden delen van de stad afgesloten van het water om weer andere delen van de stad water te gunnen.

Daarna bleef ik nog even op mijn kamertje (op de achtergrond hoor ik een basisschool waar de kindertjes hun best doen om op commando zo hard mogelijk gezamenlijk een antwoord te schreeuwen) tot het tijd was om naar de bieb te gaan. In de bieb, die in een uithoek van de stad ligt (ik moet twee keer een yellow yellow nemen om er te komen) is geen stromend water, laat staan een toilet. Als je naar de wc moet, dan schijnt er een dorpsgat in de grond te zijn. Dat heb ik nog niet hoeven bezoeken, gelukkig.

Ik was keurig op de afgesproken tijd op de bieb. Samen met Valerie hebben we Fuseini (de biebbaas) geholpen met zijn administratie voor de microkredieten. Daar bleek dat Valerie gevraagd werd om een aantal documenten uit de telefoon van Fuseini over te typen. Dat kan handiger met internet. Dan moet je natuurlijk wel internet hebben en ja, dat was er niet natuurlijk. Dus hebben we het nuttige en het aangename verenigd en zijn we naar de stad gegaan naar een Vodafone internetcafé. Tussendoor werd Valerie helaas ziek en moest afhaken en heb ik het netjes afgerond. Was wel een probleem met de aftandse, zeer trage computers met illegale officepakketten. Op mijn terugreis liep het verkeer totaal vast, omdat het lichaam van de overleden lokale chief (stamhoofd) eraan kwam. Men neemt drie dagen de tijd om hem op de begraafplaats te krijgen. Nog twee dagen nog meer chaos in het verkeer. Iedereen liep de huizen uit, jongens reden op met takken versierde bromfietsen en er heerste een nog chaotischer stemming.

Door de verkeerschaos kwam ik iets te laat terug (niet erg hier, men weet niet beter) en heb ik de rest van de middag Fuseini met zijn administratie geholpen. Daar bleek dat computers nog niet echt gemeengoed zijn, zelfs voor deze universitair geschoolde Fuseini. 

Heel langzaam kristalliseert mijn werk zich. Waarschijnlijk gaat het een nieuw project worden. Op een paar meter van waar ik woon, is een naaiatelier waar een aantal meisjes zich hebben opgegeven om om de beurt steeds een half uur heel basic Engels en rekenen te krijgen. Dat is precies iets voor mij. We gaan z.s.m. een paar Engelse leerboeken (basisschoolniveau, hoogstens) aanschaffen en dan kan ik hopelijk snel aan de slag met mijn eigen projectje. 

Na ons werk op de bieb ben ik achter op de motor met Fuseini naar Wooden gereden en heb ik hem op iets lekkers getrakteerd. Keurig op tijd zette hij mij bij George af, waar nog steeds geen stromend water was, dus nam ik maar weer een bekertjesdouche.

Deze avond stond T-Z op het menu. Dit is een nog meer bewerkte maïsbal (de maïs schijnt eerst ook nog gekookt te worden) met groentesoep. De soep is erg pittig gekruid (goed voor de darmen, handig 😉) en smaakt naar een dikke, gekookte spinazie, erg lekker, het lekkerste tot nu toe…

Onder het oproepen tot de gebeden maak ik dit stuk nu af, terwijl de transpiratie over mijn voorhoofd stroomt. Het is donker, windstil, helemaal bewolkt door het stof en nog steeds 35 graden 🤭.

Morgen is er een jarig, hoera, hoera, en ga ik om negen uur nog een keertje naar de bieb. Tot morgen 👋