Zondag 13 januari - terug met de trotro naar Tamale

Heel veel te vertellen vandaag en dat had ik niet verwacht. Daar gaan we. Ik had samen met twee Duitse dames een gedeelde taxi besteld (dan deel je de kosten) naar een plaatsje 20 km verderop en dat ging allemaal weer op zijn Afrikaans. TIA (bekende uitdrukking hier: This Is Africa). Om 7.45 zou de taxi er zijn en dát was keurig het geval. We werden van tevoren wel vier keer gebeld door de eigenaar of alles wel goed geregeld was. Om 8.00 waren de dames ook klaar 😅 en reden we weg. De taxi, een heeeeel oud busje deze keer (netjes met echte huis-tuin-en-keuken-verf aan de binnenkant opgeschilderd) kwam maar moeilijk op gang. Er zat totaal geen trekkracht meer in de motor en met een gangetje van maximaal 40 km sukkelden we het park uit. Na een kilometer of vijf hing de chauffeur enigszins bezorgd uit zijn raam en bleek dat we een lekke achterband hadden in the middle of nowhere. Dus stelde ik hem voor om maar een broer te bellen (iedereen heeft hier wel tien broers, volgens mij) en aldus geschiedde. De twee dames werden door een trotro de andere kant op meegenomen (hoorde ik later, zij kregen nog een tweede lekke band overigens) en ik mocht met een andere broer mee. Deze kwam al vijf minuten later aanzeilen in een gammele zeer oude Opel Astrataxi die mij met 6 vrouwen veilig in Damango afzette. De taxi stopte halverwege nog even om een heel oude vrouw in de achterbak van de Opel te laden 😲. Met 120 km per uur scheurde hij met deze rammelbak met mij opgevouwen naast drie vrouwen op de achterbank. Ik heb wel even mijn hart vastgehouden. Je maakt wat mee hier 🤣. 

Ik heb daarna twee kaartjes voor de trotro gekocht. Twee stoelen naast elkaar, heel decadent (ik schaamde me best, maar anders had ik weer helemaal opgevouwen gezeten met die rugzak). Meer ruimte dus. Een stoel voor de bagage en een voor mij. Dure rit. 😉 In totaal 24 cedi's. Oftewel €4,65 voor twee stoelen voor een rit van 125km, van twee uur. Probleem was alleen dat ik door de autopech te laat arriveerde en dus de eerste passagier was voor volgende trotro en dus ruim twee uur moest wachten tot de bus vol was. Er konden namelijk 20 mensen in deze bus en dat duurt wel even voor die vol is op een zondag. Dat zou dus wachten worden in de brandende zon 😥 (om een goede zitplaats te houden had ik dus mijn rugzak alvast op mijn stoelen gezet - gewoonte hier) en die moest ik in de gaten houden). Aangezien ik geen zin in had om de hele tijd in de zon te staan, ben ik naar het stalletje naast de bus gegaan en heb daar iets te drinken gekocht en gevraagd of ik bij hen in de schaduw mocht zitten wachten. Dat mocht; er werd gelijk een bankje voor mij vrijgemaakt en daar kon ik heerlijk zitten drinken en wachten. In de tussentijd kwam een aardige Ghanese vrouw naast mij zitten en daar heb ik een leuk gesprek mee aangeknoopt. Ze bleek een kleuterleidster te zijn, dus gelijk over onderwijs en Ghana zitten babbelen. Hier hebben ze maar acht weken vakantie per jaar (2 met kerst, 2 rond april en 4 in augustus vanwege de hevige slagregens dan hier). De klassen kennen 30 tot 45 leerlingen. Uiteindelijk kwam de bus en ben ik ingestapt. Deze vrouw kwam later speciaal nog even in de bus naar mij toe om te vragen of ik misschien haar telefoonnummer zou willen. Ik heb haar vriendelijk bedankt 😅. Anders dan in Nederland had deze bus rijen van twee en drie stoelen, maar is nauwelijks breder dan een Nederlandse bus, dus was ik dubbelblij met de twee gereserveerde stoelen.

Nog een aantal zaken die me vandaag opvielen: 

* onderweg kwamen we verschillende politieposten tegen (wat ze daar doen, is mij een raadsel) waar de agenten heerlijk onderuit in de schaduw lagen te snurken. 

* ook vind je regelmatig een wegopbreking waarbij er dan een gat in de weg zit dat door de locals zelf is gemaakt. Die staan er met een zielig gezicht bij te bedelen om geld voor de reparatie van de weg. 

* regelmatig zie je zeer grote takkenbossen langs de kant van de weg liggen met een vrouw ernaast. Dit hout is uiteraard te koop. 

* ik heb nog geen enkel voertuig gezien waarbij álles naar behoren werkte. 

* op elk dashboard zie je allerlei lampjes branden die niet horen te branden. 

* verder valt mij ook op dat ik nog niemand anders met grijs haar heb gezien en ook heb ik pas één persoon met een bril op gezien. Wat een land!

Om exact 13.30 kwam ik aan in Tamale en heb toen een yellow yellow naar Wooden genomen. Lekker de hele middag zitten babbelen en aan deze blog zitten schrijven. Daarna met de yellow naar mijn gastgezin en samen met hen banku (zie foto) zitten eten. Nu zit ik nog even buiten, binnen is nog te heet, en maak dit verslag af.

Morgen weer naar de bieb.