Dinsdag 5 februari 2019 - de nieuwe vrijwilligsters

Het is gisterenavond 18.15, mijn vorige blog is gelukkig weer snel afgeleverd, en ik zit buiten voor het huis met mijn blote voeten op de lemen vloer. Hoewel de zon bijna verdwenen is, brand ik bijna nog mijn voeten aan de vloer. Er was net een heel ritueel voordat we allemaal zaten. Omdat ik ouder ben dan George staat hij op om zijn (nieuwe blauwe) stoel aan mij te geven. Hoezeer ik ook protesteer, ik krijg hem daar niet vanaf. Daarna krijgt George bezoek van een neef met een vriend die weer jonger zijn dan George. George blijft rustig zitten en de twee mannen buigen diep voor hem alvorens zij een paar lage krukjes pakken om op te gaan zitten. Ze blijven uit respect op drie meter afstand van George zitten.

Denkend aan de beleefdheidsregel van ouder naar jonger, hoop ik dat je mijn gedachtenkronkel kunt begrijpen als ik het nu over het verkeer ga hebben. De voorrangsregel! Verkeer van rechts gaat voor? Zal best wel bestaan, alleen niet in Ghana. Hier bestaat het recht van de sterkste, of beter gezegd, van de zwaarste. Een grote vrachtwagen of bus krijgt / neemt altijd voorrang, daarna volgt een kleiner vrachtwagentje, dan een wat grotere auto, een kleinere auto, een yellow yellow, een motor of bromfiets, dan de fiets en als laatste de voetganger. Zebrapaden bestaan, maar niemand begrijpt ze. Oversteken is een soort van Russische roulette. Gelukkig wordt hier heel rustig gereden en is er ook geen agressie in het verkeer.

Dacht ik, het wordt eindelijk wat rustiger in huis, omdat eergisteren na hun examens, daughter three met haar kinderen naar huis zijn gegaan, komen net daughter two, Mariam, met de BZN (baby zonder naam) en man/vader Frederic aan. Ik word gelijk meegenomen door de man van Mariam om de geboorte van de baby te gaan indrinken, dus eindigen we ergens achteraf in de bush bush bij een heel gezellig buitenkroegje waar ik een paar bibberkoude Starbeers moet zien weg te werken 🤪. Door de warmte verdampen ze bijna nog sneller dan ik ze kan opdrinken.  Heeeerlijk! Als ik dan pas rond 21.15 weer thuis ben, krijg ik ook nog heerlijk bord rijst met groenten geserveerd. Frederic, de man van Mariam, gaat in zijn eentje naar huis. Mariam en baby BZN blijven hier thuis bij grootmoeder. Frederic is daar wel blij mee, want dan kan hij met een rustig gevoel naar zijn werk morgen. Hij doet onderzoek naar computersystemen, werkt van acht tot vier, met ook nog een uur pauze, een heel ander leven dan de gemiddelde Ghanees, dus. Ook hij wil graag gaan promoveren en zoekt naar een promotieplek in Nederland, het walhalla voor veel Ghanezen.

Rond een uur vannacht begint het verschrikkelijk te regenen en te onweren, precies een maand nadat ik Ghana binnenkwam. Mijn eerste regen hier. Het was ook wel nodig, het was ook zo ontzettend benauwd en heet gisteren. Gelukkig koelde het daarna wel wat af. Voor vandaag staat weer 38 graden op de teller, met redelijk wat bewolking helaas. Het zal wel benauwd gaan worden, vrees ik.

Het lesgeven verloopt vandaag zoals altijd, de dames zijn zeer gemotiveerd en de tijd vliegt weer voorbij. Vanmiddag ontmoet ik de nieuwe vrijwilligsters in Wooden en hopelijk kan ik er een vinden die volgende week mijn projectje wil overnemen. De kans is helaas niet zo groot, omdat zij zich vanuit Nederland al op een ander project hebben ingetekend. Mocht het mislukken, dan heb ik gisteren ook al een wervende tekst voor mijn projectje gemaild voor op de site van de organisatie waarmee ik reis. Misschien kan ik op die manier nog iemand vinden. Het zou zo jammer zijn als het project zou doodbloeden, de meiden maken grote sprongen en vinden het zo leuk.

Iets vroeger dan anders, want ik moet nog wat boodschappen doen, yellow yellow ik naar de markt. Ondertussen krijg ik een appje dat de nieuwe vrijwilligsters onderweg zijn naar Wooden, dus reis ik gelijk door. Ik maak kennis met de drie nieuwe vrijwilligsters Ellen, Seki en Sarah. Erg aardige dames, en goed nieuws, een van hen, Sarah, is zelf ook docent Engels en wil morgen graag mee om te gaan kijken of dit lesproject ook iets voor haar is! Dat zou wel heel fijn zijn!

Om 17.15 ga ik zoals elke dag (en na vandaag nog maar twee keer, want a.s. vrijdag vlieg ik terug naar Accra voor een week strandvakantie) weer terug naar George en Comfort. Daarna een verfrissende douche en deze blog posten. Fijne avond allemaal 😀👋!