Dag 16 - Chiang Mai

Ondanks het spijkerharde bed heb ik niet slecht geslapen. Gelukkig was het vannacht ook rustig op straat, al was ik niet zo blij met de oproep tot gebed uit de moskee om 05.45 😢.

Zo rond negen uur ga ik maar eens op jacht naar een ontbijtje. Ik loop een rondje om het blok waar ik nu woon en vind eigenlijk maar een eettentje dat nu geopend is: direct naast het hotel. Slim bedacht, want het hotel biedt geen eten aan. Ik bestel scrambled eggs on toast (80 baht) en een kop heerlijke thee. Het duurt even alles komt, maar het is wel erg lekker. Hier kom ik nog wel eens terug.

Na het tandenpoetsen ga ik maar eens een baantje trekken in het zwembad. Alleen in de ochtend staat de zon op het zwembad en daar ik maar eens lekker van profiteren. 

Heerlijk! Het was fijn om te zwemmen. Ik heb ook geluk met het weer, het is vandaag een stuk minder heiig dan gisteren, zelfs de bergen in de verte (verre uitlopers van de Himalaya) zijn, zij het wat wazig, te zien. Een Frans echtpaar met twee kleine kinderen sluit ook aan in het zwembad en ik praat even met hen. Om niet te veel te verbranden, verlaat ik het zwembad na ruim een uur.

Als hoofddoel voor vandaag wil ik de Wat Phra Sing Tempel gaan bekijken. Dit moet de topattractie van Chiang Mai zijn. Onderweg naar deze tempel stuit ik al op zo’n mooie tempel dat ik denk dat ik mijn doel al heb bereikt. Niet dus! Ik maak wat foto’s en kuier verder. Vlak voor mijn eigenlijke bestemming zie ik een Honey Bee coffeeshop. Hier ben ik al eens eerder geweest en dat beviel goed, dus eerst maar eens aan de koffie. 

Na nog eens twintig minuten wandelen bereik ik de tempel. Men heeft niets te veel geschreven. Wat een prachtige tempel. Wel alles goud wat er blinkt; ik bekijk alles en maak een heleboel foto’s en ga daarna rustig zitten lezen en wat zitten mijmeren in het bijbehorende park. Het is hier tenslotte veel rustiger dan in mijn hotel. 

Na een poos begin ik mijn maag te voelen en wordt het tijd om iets te gaan eten. Ik begin aan mijn wandeling terug en onderweg stuit ik weer op een 7-Eleven. Weer iets nieuws uitproberen. Deze keer een kant-en-klare hamburger met chilisaus (29 baht). Als ik eerlijk ben, vind ik hem veel beter dan die van de Mac, maar dat is ook niet zo moeilijk 🤪.

Als ik bij mijn hotel kom, zie ik dat mijn bordje met dat mijn kamer kan worden schoongemaakt, er nog steeds hangt. Ik ga weer naar beneden en vraag waarom de hotelhofhouding mijn kamer niet heeft schoongemaakt. Een glazige blik is mijn antwoord. Of ik wil dat ze het nu gelijk doen? Nee, dat hoeft nou ook weer niet. Ik spreek af dat ik hen morgen vertel wanneer ze de kamer kunnen schoonmaken. Is ook geen probleem, hoor, maar ik vind wel dat als ze iets beloven, dat ze het dan ook wel moeten doen. Daarnaast is het de gewoonte in Thailand om gebruikt wc-papier niet door te spoelen, maar in een prullenbak te doen. Niet zo’n fris verhaal, maar wel de reden dat ik elke dag mijn kamer opgeruimd wil hebben.

De rest van de middag blijf ik lekker rond mijn kamer. Op de gang staan namelijk ook zitjes waar je buiten kunt zitten. Beter dan in mijn donkere holletje zonder doorzichtige ramen.

Om 17.30 begin ik aan mijn wandeling naar het streetfood restaurantje dat mij gisteren door een collega werd aanbevolen. Na ruim een half uur wandelen, kom ik dan eindelijk in mijn restaurant aan, het Rice Thai restaurant. Mijn eerste locale Thaise restaurant. Ik bestudeer de kaart een poosje, maar word er niet genoeg wijs van. Als de serveerster mij komt vragen wat ik wil eten, wijs ik dan maar iets aan op de kaart wat er lekker uitziet: diepgefrituurde knoflookmakreel met rijst. Als ik na een half uur mijn vis opgediend krijg, ziet hij er niet blij uit, zoals hij mij aankijkt. Kan ik me voorstellen 😅. De vis blijkt een uitstekende keuze te zijn. Tot op het laatste graatje verorber ik de vis en de rijst. De prijs blijkt ook al zo’n verrassing: 339 baht, incl. 2 Changbieren.

Na de maaltijd wandel ik via een andere weg weer terug naar mijn hotel, heilig van plan om morgen weer iets inheems te gaan eten. 

Als ik ‘s avonds mijn hotel nog even verlaat voor een kop koffie, zie ik tot mijn spijt dat alle restaurantjes in mijn buurt al gesloten zijn. Het zij zo.

Om 23.30 ga ik maar eens slapen, een half uur voordat ik 65 word. Wat een leeftijd! Hoe oud klinkt dat en hoe niet oud voel ik mij 😃. Hoe heuglijk het ook klinkt, ik zie er wel een beetje tegenop om het zonder mijn geliefden om mij heen te moeten vieren. Tot morgen 🥳😢😃👋!