Donderdag 10 januari - mijn eerste werkdag in de bieb

Voor het eerst heb ik wat beter geslapen vannacht (het is bij mijn gastgezin gelukkig veel stiller), van 22.00 tot 04.00 uur, want daarna werd ik luidruchtig opgeroepen tot gebed. Waarom moet vanaf elke minaret een verschillende oproep komen? Ik weet niet hoeveel verschillende mannenstemmen door elkaar heen tot het gebed oproepen (tijdens het avondeten hoorde ik dat dat komt omdat ze elkaar niet vertrouwen 😲). Op het moment dat ik dit stukje schrijf (05.45) zijn ze nog steeds luidruchtig bezig, alhoewel het nu veranderd is in het opzeggen van gebeden i.p.v. oproepen tot het gebed. Dit ging tot 7 uur door!

Om 08.00 heb ik ontbeten bij mijn gastgezin. Een droog stuk stokbroodachtig brood met zonder broodbeleg, helaas. Weggespoeld met twee grote mokken thee van gelukkig wel goed doorgekookt modderwater. Maar eens kijken of ik zelf wat jam of chocopasta kan kopen. Dit schijnt gebruikelijk te zijn onder de vrijwilligers.

Om 08.40 heb ik voor het eerst in mijn eentje twee Yellow Yellows genomen naar de bieb. Alles verliep zeer voorspoedig en ruim op tijd was ik in de bieb. Tot 12.00 hebben we de hele bieb aangeveegd, alle boeken (de meeste afgeschreven van Nederlandse bibliotheken) van de (50) planken gehaald, afgestoft en weer teruggezet. Ondertussen werden we (van de regen in de drup meestal) door ongeveer tien heel lieve kleine Ghanese kindertjes geholpen. Wat een niveauverschil. Er was een meisje bij van zes jaar (zei ze) dat keurig in het Engels voorlas. Alle boeken zijn in het Engels en worden nauwelijks gelezen, want meestal komen de volwassenen naar de bieb met hun eigen wiskundeboek o.i.d. en gaan dat daar zitten lezen. Heel vreemd. Vervolgens hebben we de bieb nogmaals aangeveegd, want oh, oh, wat een stof hier. Ik ben helemaal rood van het stof en heb het gevoel een stoflong te hebben opgelopen vanmorgen. 

Nu zitten we weer bij Wooden na een heerlijke clubsandwich met kaas, verse groenten en frietjes; al het stof is bijna weggespoeld met een heel grote fles bier.

De verdere middag hebben we (de andere vrijwilligster Valerie en ik) gezellig zitten lezen en praten en om 17.30 ging ik op zoek naar een yellow die niet kwam. Een vriendelijke meneer op een brommer stopte en nam mij de vijf kilometer achter op zijn brommer mee naar mijn verblijf. Het eerste wat ik daar deed, was douchen en mijn kleren uitwassen onder de koude kraan (warm water kennen ze hier niet en is ook niet nodig).  Wat wordt alles hier vuil; er kwam rood stofwater uit mijn kleren.

Als avondeten kreeg ik een stevige rijstbal met een lekker pittige pindasoep, ook niet verkeerd dus! Op de foto ziet het er helaas niet zo lekker uit, maar de schijn bedriegt. Het valt me op dat ik steeds minder ga eten (ook niet verkeerd), maar drink wel navenant meer (heel af een toe een biertje - het is gewoon te heet voor alcohol)

Morgen ga ik iets heel avontuurlijks doen: ik ga voor drie dagen met een trotro (https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Trotro) naar Mole (https://molemotelgh.com/home/); daar is een voor Ghanese begrippen luxe resort, waar ik zaterdagochtend om zeven al uur op olifantensafari ga. Verder is er een heerlijk zwembad en luxe kamers met werkende douches en een goed restaurant, schijnt het. Het is een trip van tweeënhalf uur (150 km), waarbij ik mij het best al rond half zeven ‘s ochtends op het busstation meld, want deze vervoermiddelen rijden pas zodra ze volzitten. De eerste is altijd vol en daarna kun je zomaar weer tweeënhalf uur zitten wachten in de warmte en het stof. Hopelijk een weekend uit de herrie. Lekker lezen en zwemmen. Morgen meer, hoop ik, want waar ik heenga is nog veel meer bush bush en minder internet.