Dag 25 - Op de helft

Dag 25, precies op de helft van mijn reis alweer. Wat vliegt de rijd toch 😅. 

Na het ontbijt haalt Peter me op om mee te gaan naar the Immigration Office. Dit ligt midden in het stadje Pai en wordt tegenwoordig gerund door een vrijwilliger. Een vrijwilliger? Ja, het is iemand die dit werk tijdens zijn pensionering doet. Hij is de baas over vier ambtenaren die hem weer helpen. Normaalgesproken was deze vestiging slechts een keer per maand open, maar met de vele toeristen die hier komen, is het lonend om ook hier een eigen vestiging te hebben. 

Het eerste wat ik moet doen, is een formulier invullen, dit samen met de volunteer doornemen, een pasfoto afgeven en 1900 baht betalen. In de tussentijd heeft men in totaal al 10 pagina’s met documenten verzameld. Bureaucratie... Opvallend is ook weer hier hoe rustig, gastvrij en vriendelijk de mensen hier zijn. 10 minuten later is mijn visum al geregeld. Wat een fijn idee! 

Daarna stap ik weer op mijn motorscooter en rijd naar het Fat Catrestaurant, aan de andere kant van Pai. Het is een soort van boomhut met tafeltjes om aan te zitten, maar ook heel lage tafels met kussens op de grond. Natuurlijk ga ik op de kussens op de grond zitten. Geweldig, ik waan me weer helemaal in mijn hippietijd. Ik bestel een cappuccino. De serveerster vraagt mij of ik er melk in wil? Ik vraag me wel af wat zij dan onder een cappuccino verstaat... En inderdaad, het is niet echt een cappuccino. Meer een soort Senseokoffie met wat opgeklopt (beslist geen melk)schuim. Geeft niet, mag de pret niet drukken.

Na de koffie ga ik maar eens op stap naar de Mo Paeng watervallen, zo’n 11 km verderop. De rit ernaartoe is geweldig, tussen rijstvelden door met de bergen in zicht, en gekoesterd door een heerlijk heet zonnetje, een mens heeft niet veel meer nodig zo! De bevolking is het niet helemaal met die stelling eens, want ik word meerdere keren geroepen, en zelfs een mevrouw op een motor komt achter mij aan om me marihuana of opium 😱 aan te smeren. Nu moet ik al helemaal niets van sigaretten hebben, laat staan drugs 😡! Heel normaal, dit leuren met drugs hier bij de waterval, hoor ik van een aantal toeristen, maar pas op, dat je daar nooit op ingaat. Grote kans dat de verkopers met de politie samenwerken en je daardoor heel snel en vooral heel lang de gevangenis indraait. Daar slaap je met de grote teen van je buurman in jouw neusgat. Heel anders dan in Nederland . 

Bij de watervallen betaal ik 100 baht entree. Nu het hier al zo lang niet meer heeft geregend, is er van de waterval niet zo heel veel meer over, maar genoeg voor een aantal mooie foto’s.  

Na de waterval zoek ik een mooie, alternatieve route uit en kom toevallig langs een Chinese enclave. Deze is heel mooi en ruim opgezet en goed voor een aantal foto’s. Mijn route eindigt bij de ‘coffee in love’ een restaurantje waarvan men zegt dat ze lekkere koffie en gebak verkopen. En dat klopt, maar meer nog wat een prachtig uitzicht! Zelden zo’n mooi uitzicht gehad in een restaurantje. 

Na de koffie ga ik weer naar mijn hotel en zwem een poos; daarna de brommer voltanken en uit eten met mijn oude kennissen.

Het eten met mijn ‘oude’ kennissen verloopt heel gezellig met meer dan genoeg om over te praten. Ik eet vanavond weer hetzelfde als gisteren, heerlijk. Na het eten lopen we nog even de winkelstraat af en drinken nog een kop koffie. Het was een heel geslaagde avond!

Morgen reis ik de 750-bochtenweg weer terug naar Chiang Mai voor de viering van het Chinese nieuwjaar aanstaande zaterdag. Maar daarover binnenkort weer meer! Tot morgen 😃👋!