Zondag 10 februari 2019 - een rustige zondag

De pizza gisterenavond was echt verrukkelijk, dik belegd met allerlei soorten groenten, kaas en vooral veel knoflook. Kijk, zo heb ik het graag. Samen met een koud biertje op een warme avond, niet verkeerd! Een groene paprika is heel goedkoop hier, ongeveer €0,35, een rode daarentegen is superduur, ruim €2,50 per stuk, omdat die helemaal uit Zuid-Afrika moeten worden ingevoerd.

‘s Avonds doe ik niet zo veel, ik kijk weer een deel van mijn Netflixserie “You”, over een psychopathische moordenaar; dat is net wat ik nodig heb 🤪, daarna lees ik wat, luister muziek en geniet vooral van de rust en de heerlijke temperatuur buiten. 

Vanmorgen om zeven uur word ik voor de verandering eens niet wakker geroepen door de muezzins, maar door keiharde kerkmuziek. De katholieke Ghanezen gaan nu in de Heere, het is zondag, tenslotte. Na een minuut of tien stopt deze kerkmuziek en blijft het ongeveer drie kwartier redelijk rustig. Daarna hoor ik weer een minuut of tien harde kerkmuziek, ik vermoed het eind van de mis, want daarna wordt het weer rustig.

Als ontbijt bestel ik scrambled eggs met verse jus d’orange en toast. Vandaag maar even geen thee, want ik kreeg gisteren zoveel verse jus dat ik met een grote pot thee erbij, een poos nogal klotsend rondliep. Het was weer een heerlijk ontbijt.

Na het ontbijt wandel ik op mijn gemakje naar het strand (je tempo gaat hier vanzelf wel achteruit - zeker met voor vandaag alweer een hittewaarschuwing). Zodra ik op het strand ben, zie ik een of ander ritueel dat ik niet kan plaatsen. Het zal wel iets met het geloof te maken hebben. Er staat een zwarte man in een wit soort judopak met een rode sjerp om zijn nek. Op het strand ligt een zwarte man in een soort boxershort en rolt maar heen en weer over het strand over een afstand van zo’n vijf meter. Hij is helemaal wit van het zand. Aan de andere kant van deze vijf meter staat een aantal familieleden te wachten die ervoor zorgen dat deze man niet verder rolt. Zij duwen hem weer terug en de man rolt weer door tot hij bij de priester is. Die duwt hem weer terug, enz. Dit gaat een minuut of tien zo door. In de tussentijd staat de priester allerlei bezwerende bewegingen te maken en spreekt hij keihard, heel snel allerlei, lijkt het wel, bezweringen uit. Aan het eind van dit ritueel wordt heel hard geklapt en komen er veel familieleden in hun beste kleren bijstaan. Geen idee wat hier gebeurde. Maar eens navragen bij Doris.

Volgens Doris (Jehova’s getuige) - dus wel waarschijnlijk wel een beetje een gekleurd verhaal, want ze werd best fel, was dit een of andere corrupte, sjamaanachtige priester die voor veel geld probeert om deze man te genezen. Het idee erachter is dat de priester de kwaal eruit bidt en dat deze kwaal dan op het strand achterblijft en door de zee verzwolgen wordt. 

Doris, de eigenaresse van dit hotel komt uit een (rijke) Ashantistam. Zij vertelde me nog meer dingen over deze omgeving. Hier behoort de grond niet aan de chief, maar aan de staat. Dat heeft nogal wat gevolgen. Doris heeft de grond waarop dit hotel staat bijvoorbeeld twee keer moeten kopen. Er is hier zoveel corruptie (echte maffiapraktijken) dat het zomaar kon gebeuren dat de grond die zij had gekocht, aan zes mensen tegelijk werd verkocht. De verkoper heeft dus zes keer geld voor dat stuk land gebeurd en daarna was het nog van niemand. Dus heeft Doris haar verlies maar genomen (1500 dollar) en het stuk land nog maar eens gekocht. Nu is het wel van haar en omdat er nu op is gebouwd, zal het voorlopig niet van haar worden afgepakt. Als Ghanees krijg je een lease op het land van negentig jaar, als buitenlander voor vijftig jaar. Daarna moet je de regering weer geld betalen. Het land blijft overigens wel van jou, zie het maar als een soort extra belasting, elke 50/90 jaar. Als het land van een chief is, gebeuren dit soort dingen niet. Dan wordt het stuk land in een keer verkocht en is het gewoon van jou. 

Ghana is een koninkrijk en er zijn volgens mij vijf volken die allemaal een chief hebben. Deze chief is, officieel, koning van zo’n gebied. Er zijn overigens ook hertogdommetjes in dit land. Die zijn dan weer van de ‘underchiefs’, etc. Ik zou graag een keer een officieel kasteel gaan bezoeken, maar dat wordt dan minstens vijf uur heen en terugreizen in een trotro en daar heb ik niet zo’n zin in.

Vanmiddag is er nog een keer een optreden van de reggaeband die gisterenavond speelde (heel hoorbaar in de tuin van mijn hotel en klonk goed). Daar ga ik maar eens op af. Even wachten en dan begint de band te spelen. Wat een energie. Het spat er gewoon af! Ik word al moe als ik ernaar kijk (ik zal een filmpje ervan op Facebook zetten). Ik neem een drankje, ga lekker op het terras zitten en kijk er met plezier naar. Daarna slenter ik weer terug naar mijn hotelletje, lees wat, drink wat en geniet! Ik ga vandaag niet zwemmen, want de golven zijn veel te hoog. Dit gebied wordt, vanwege zijn hoge golven, ook aangeprezen als surfgebied, vandaar.

Morgen is er weer een vervolg. Zoals altijd wens ik jullie een heel fijne avond 👋😃!