Zaterdag 9 februari 2019 - aan het strand

De dames zetten mij gisterenavond echt verrukkelijke noodles met verse groenten (35 cedi’s) voor. Daarbij een ijskoud biertje, wat wil deze mens nog meer? Niet veel! 

De rest van de avond breng ik voor mijn appartement door. Daar is een grote betonnen bank geconstrueerd met daarop heerlijk zachte kussens. Ik kijk een Netflixserie, lees wat, en vooral, ik geniet!  Gelukkig heb ik weinig last van muggen. Ik hoef ook niet onder een klamboe te slapen. In de tussenhal, tussen de appartementen in, staan allerlei mugwerende planten, en ik moet zeggen, ze werken! 

Rond half elf ga ik pas weer naar binnen, douche nog een keer, want jongens, wat is het hier warm, maar dan ook nog eens met een zeer hoge luchtvochtigheidsgraad. Waar je ook bent, buiten op de bank, of liggend in bed, zodra je je beweegt, al doe je het in slowmotion, gelijk loopt de transpiratie over je hele lijf.

Voor ik ga slapen, krijg ik nog een emmer van Doris, zodat ik die met reservewater voor het toilet kan vullen. Ik moet namelijk steeds naar buiten, voor het huis, om de (elektrische) waterpomp in en uit te schakelen, zolang ik hem niet gebruik. Doe ik dat niet, dan loop ik het risico dat de buitenketel ontploft. Ik had hem gisterenmiddag namelijk aan laten staan en gelijk had ik kokendheet water uit mijn douche en wastafeltje. Als het goed is (TIA 😉), wordt het vandaag (zaterdag) gerepareerd. Verder geef ik Doris een aantal kledingstukken mee om te wassen. Er hangt zo’n grauwsluier overheen. Voor 2 cedi’s per stuk worden ze gewassen en gestreken. Fijn! Ik krijg ze bijna als nieuw terug.

Na een zalige - helaas wel zeer hete nacht - word ik gewekt door de mooiste vogelgeluiden. Koerende duiven, kraaiende hanen, een soort wielewaal, gekwetter van Ghanese musjes, etc. Het is een waar concert - extra mooi, omdat ik nog geen muezzin heb gehoord. Wat een rust! En wat een mooie vogels. Zo groot als een kleinere merel met een felrode buik, pikzwarte vleugels en een geel kopje. Deze vogel vliegt hier ook met blauwe buikje. En zo zijn er nog meer van deze prachtige vogels. De dames weten helaas niet hoe ze heten. 

Om 08.30 heb ik mijn ontbijt besteld, een vegetarische omelet - er zat zelfs verse avocado bij, jus d’orange (eindelijk een halve liter verse vitamientjes), toast en een pot thee (bij elkaar €4,10). Heerlijk, het is hier een echt paradijsje!

Daarna rust ik eerst nog even wat uit van het zware ontbijt, babbel een poos met Lieneke en kleinzoon Thijsje, en ga daarna op zoek naar een zwemgelegenheid. Ik kan hier vlakbij in het dorp in zee gaan zwemmen, alleen heb je daar het probleem dat, zodra je je spullen even onbeheerd achterlaat, ze bij terugkomst allemaal verdwenen zijn. Er schijnt op een kwartiertje lopen een privébaai te zijn waar dat minder speelt. Op zoek dan maar! 

Gevonden! Dankzij Liza; zij wandelt helemaal met me mee om het baaitje aan te wijzen. Zo aardig. Zodra ik er ben, verstop ik mijn telefoon, eigenlijk niet nodig, want er komt niemand, en ga heerlijk zwemmen. Wat is dat zeewater warm, lauw bijna, maar zo heerlijk. Wel hoge golven; ik ga natuurlijk helemaal kopje onder. Daarna in de zon liggen. Ik houd dat precies vijf minuten vol. De zon is gewoon te heet (zonnekracht 12 hier). Ik ga snel op zoek naar schaduw en vind die na een lekkere strandwandeling van zo’n twintig minuten naar het dorpje waar ik verblijf. 

Je wordt hier overal door iedereen aangesproken en zo raak ik aan de praat met een vrouw. Ze blijkt uit Tamale te komen en bezit een strandtentje. Ze opent hem speciaal voor mij en ik drink een heerlijk gekoelde Alvaro. We raken aan de praat, zij heet Fanta (mooie naam voor iemand die dranken verkoopt in een strandtentje, zeg ik haar). Ze krijgt Engelse bijles (betaalt daar 300 cedi’s voor 16 lessen per maand voor). Ik bekijk haar huiswerkschrift en neem het huiswerk met haar door. We praten een poos over de Engelse taal en Tamale, zo grappig dat ik over Ghana met een Ghanees iemand kan praten. Ondertussen zit naast haar tentje een oude Ghanese vrouw heel grote verse vissen te wassen. Als ik zeg dat ik die vissen erg mooi vind, nodigt zij mij uit om er morgenmiddag een te komen eten. Zij zal hem dan voor mij klaarmaken. Is ze nu gewoon aardig, commercieel of ...? Een poos later sjok ik weer door de middaghitte terug naar mijn hotel. Vanavond en morgenmiddag treedt hier in het dorp een reggaeband op. Moet ik beslist gaan zien, krijg ik als tip. Lijkt me erg leuk. 

De douche is helaas nog niet gerepareerd. Doris en Liza laten mij alleen achter om onderdelen voor de waterpomp te gaan halen. Ze gaan kijken of ze het zelf kunnen repareren. Helaas is er dan niemand om een lunch voor mij klaar te maken. Er zit hier niet een cafetaria waar je snel een frietje kunt halen. Wel allerlei kleine tentjes waar je eten kunt krijgen, eten dat ik nooit zou durven kopen gezien de hygiëne. 

Ik voel mijn gezicht en oren gloeien; ik ben best verbrand vandaag, maar niet te veel. Rond 16.00 is Liza weer terug en ik bestel een grote pot thee. Met een paar chocolate chip cookies houd ik mezelf op de been.

Vanavond staat een door Doris gemaakte pizza op mijn menu. Met lekker veel knoflook. De pizza gaat me 60 cedi’s kosten, wat best prijzig is, maar dat komt door de kaas, die is hier onbetaalbaar. Melk heb ik ook al sinds mijn vertrek uit Nederland al niet meer gedronken. Koeien worden hier voor het vlees gehouden.

Morgen horen jullie meer over de pizza. Nu een lekker koud biertje en snel deze blog posten. Fijne avond maar weer en tot morgen 👋😃!