Dag 41 - Het bloemencorso

Om 07.50 sta ik op, want om 08.00 zou het corso al moeten beginnen. Nu geloof ik echt niet dat het corso stipt om acht uur losgaat, maar ik wil wel zorgen dat ik aan de hoofdstraat zit te ontbijten, zodra alles passeert. Zo gezegd, zo gedaan. Ik wandel de 500 meter naar de hoofdstraat en vind daar een restaurantje met een tafeltje op straat. Als ontbijt geniet ik van vers fruit met yoghurt en muesli en verse jus d’orange. Ik rek mijn ontbijt tot negen uur, helaas is er dan nog geen wagen te zien. Maar dan, om 09.10 hoor ik een muziekcorps en daarna begint het. In een constante, drie uur lange stroom, trekken tientallen prachtige praalwagens, muziekkorpsen, versierde auto’s, riksja’s en wat nog meer, aan mij voorbij. Op allerlei manieren zitten bloemen verwerkt in de versieringen. Wat een prachtig gezicht, en oh, wat kijken de meisjes soms pijnlijk als ze - voeten vol met blaren - hooggehakt voorbijlopen 😢. 

De stoet bestaat voornamelijk uit praalwagens uit verschillende dorpen uit de omgeving. Daarnaast heeft volgens mij elke zichzelf respecterende school hier een eigen muziekkorps en zij zijn dan ook rijk vertegenwoordigd. Allemaal doen ze hun uiterste best om de ander af te troeven in originaliteit. Het gevolg is een fantastische optocht. Ik kijk mijn ogen uit.

Ik ben ook de tel kwijtgeraakt van het aantal ‘missen’ dat ik heb gezien. Ondanks hun sjerpen, met Thaise letters helaas, weet ik niet waar al deze meisjes ‘miss’ van zijn. 

Na het corso drink ik heerlijk koffie bij de Amazon recht tegenover het plekje waar ik al die tijd heb staan kijken. Daarna ga ik weer terug naar mijn hotel. 

De middag zit ik lekker lui op mijn kleine patio en lees het een en ander. Onder andere lees ik het volgende verhaal. Je weet misschien nog dat ik in een van mijn eerdere blogs schreef over het "uit respect het hoofd lager houden dan een hoger geplaatste"? Lees dan nu deze - waargebeurde - anekdote:

Toen de toenmalige regeringsleider generaal Thanom Kittikachrorn, die zich als een dictator manifesteerde, in 1973 de grondwet aan zijn laars lapte, brak er een opstand uit van de studenten aan de Bangkokse Thammarat-universiteit. De generaal sloeg de opstand met grof geweld neer, waarbij vele tientallen studenten de dood vonden en honderden (zwaar)gewond werden. De lobby van het Bangkokse Royal Hotel werd het toneel van een bloederig noodhospitaal waar de vele zwaar gewonden eerste hulp kregen van inderhaast gearriveerde professionele medische hulpverleners en omstanders, voorbijgangers en hotelpersoneel. Heel Thailand stond op zijn kop over deze schanddaad. Hoewel de Thaise koning zich officieel niet met de politiek mag bemoeien, trekt hij zich daar in noodgevallen niets van aan en neemt Koning Bhumibol, met grote instemming van het volk, telkens zijn verantwoordelijkheid. Hij ontbood Kittikachorn op zijn paleis, er daarbij voor zorgend dat de Thaise TV aanwezig was. Toen de live uitzending begon zag heel Thailand wat de Koning had bedacht: hij had de langste gang in zijn paleis uitgezocht en was aan het eind daarvan op het allerdunste kussen gaan zitten dat hij kon vinden.
Kittikachorn kon niets anders doen dan bij het begin van de gang op zijn buik vallen en honderden meters naar de Koning toe kruipen; zijn hoofd moest immers lager blijven dan dat van de Koning!
Ten aanschouwen van de hele natie leed de dictator derhalve onherstelbaar gezichtsverlies en vluchtte naar het buitenland. Nu was de weg vrij voor een betere premier!

Voordat het donker werd, wandelde ik naar het park waar de praalwagens tot morgenavond staan opgesteld en maak nog een paar foto’s. Nu de wagens stil staan, zie je pas goed wat een monnikenwerk het optuigen moet zijn geweest. Erg mooi!

Op mijn weg terug naar mijn hotel kom ik het jonge Duitse paar tegen waarmee ik de afgelopen dagen In Pai zo veel heb zitten praten. Erg leuk! We kletsen een poos en dan ga ik op zoek naar een restaurant. Voor mij werd het pizza vanavond, bij de pizzeria tegenover mijn hotel. Helaas was de bediening beter dan de pizza 😢. Nou ja, soit, er komen vast nog andere pizza’s in mijn leven...

Morgen begin ik aan de tweede etappe van mijn reis naar huis. Op naar Bangkok! Tot morgen maar weer 😃👋!