Dag 40 - Terug naar Chiang Mai

Rond een uur of zeven barst een kakofonie van geluiden los bij mijn hotel. Uit de gemeentelijke luidsprekers op straat schalt schelle Thaise muziek, gelardeerd met luid kakelende hanen en luidkeels zingende en kwetterende vogels. Een wekker hoef je hier echt niet te zetten. Wat uit de luidsprekers komt, is inleiding voor gemeentelijke mededelingen die op deze manier worden verspreid. Gelukkig gebeurt die niet elke ochtend. ‘s Avonds heb ik het wel meermaals meegemaakt in het centrum van Pai. Als je dan rond 19.00 uur lekker zit te eten, schallen de muziek en mededelingen meer dan een kwartier door de stad. Zo hard, dat praten vaak lastig wordt.

Wat vroeger dan normaal sta ik op en pak mijn weinige spulletjes in. Daarna ga ik lekker in het zonnetje zitten ontbijten. Bij het ontbijt krijg ik, heel lief, van Jimmy - de Thaise vrouw van Peter- een zakje koekjes. Zo aardig! Daarna lees ik nog wat tot een uur of tien. Om elf uur vertrekt mijn bus en ik moet ook nog mijn motorscooter inleveren en een kaartje halen voor de bus. Dus om tien uur neem ik afscheid. Ik kan merken dat ik hier al wat langer ben, want heel veel mensen zeggen mij heel vriendelijk gedag in deze volledig Duitse enclave. Het voelt een beetje alsof je van familie afscheid neemt. Hier wil ik graag nog eens terugkomen. Daarna kar ik naar het scooterverhuurbedrijf. Het inleveren van de scooter gaat ook heel snel. Niemand die iets vraagt over de lekke band. Ik krijg mijn 5000 baht borg gelijk terug. Dan loop ik naar het loket van het busstation en haal mijn kaartje af. Ondertussen heb ik nog ruim een half uur over en drink lekker een cappuccino aan de hoofdstraat. Nog één keer kijk ik naar de mensen hier. 

Keurig om 10.45 uur dien ik mij aan bij de minivan en zie dat hij al bijna vol zit. Twee minuten later volgen de laatste twee passagiers en daardoor kan het busje tien minuten te vroeg al vertrekken.  

Volgens mij zijn ze de vering vergeten in de minivan 😱. Ik zit links achterin, heel gerieflijk op een eigen stoel, maar stuiter af en toe wel bijna tegen het dak aan. Het mag de pret niet drukken. Net als alle andere chauffeurs rijdt ook onze chauffeur als een soort Max Verstappen. Een kwartier te vroeg arriveren we in Chiang Mai. Samen met een drietal Finnen neem ik voor 30 baht een songthaew naar mijn hotel. In mijn hotel word ik herkend en vrolijk word ik naar dezelfde kamer gebracht als twee weken geleden. 

Misschien vraag je je af waarom ik steeds hetzelfde hotel boek als op de heenreis? Simpelweg uit een soort luiheid. Op deze manier kan ik op mijn automatische piloot alles terugvinden waar ik eerder was. Ik hoef geen nieuwe restaurants te gaan ontdekken, want ik ga voor de twee dagen steeds naar een restaurant waarvan ik weet dat het er lekker was, en ook niet onbelangrijk, waar het hygiënisch is. Ik loop liever geen extra risico om tijdens het terugreizen ziek te worden. 

Goed, het eerste wat ik op mijn hotelkamer doe, is douchen en weer wat kleren uitspoelen. Op deze manier red ik het qua kleding prima tot ik weer thuis ben. Daarna werk ik deze blog bij en heb ik eindelijk tijd om de krant van vandaag te gaan lezen. Heerlijk!

Ongelooflijk zo snel als de zon mijn was hier droogt. Ik heb mijn krant nog niet uit of de was is alweer droog.

Rond half vijf loop ik naar het Buat Hat Public Park dat speciaal is ingericht voor de bloemententoonstelling. Het ziet eruit als een kleine Keukenhof en is ook erg mooi. De missen van het bloemencorso (ook de Thaise miss Universe) moeten natuurlijk uitgebreid op de foto in dit park. Een entourage van fotografen zwermt om hen heen. Daarna worden ze even uitgelaten in het park. Op stiletto heels van wel 15 centimeter hoog lopen ze verassend stabiel door het park. Wijselijk niet in het gras, want dan zouden ze in dwergen veranderen met die wegzakkende naaldhakken 🤪.

Ik geniet erg van de bloemen en maak veel foto’s. Zodra ik alles heb gezien, duik ik een Thais restaurant in en eet daar heerlijke, gefrituurde garnalen in rode currysaus. Erg lekker!

Daarna ga ik weer even naar mijn hotelkamer en lees een uurtje. Aangezien het me leuk lijkt om nog even een terrasje te pakken, steek ik de straat schuin over en bestel een biertje. Naast mij zit een Frans echtpaar en ik zorg ervoor dat we aan de praat raken. Zij blijken in de buurt te wonen van de stad waar ik binnenkort een aantal maanden naartoe hoop te gaan. Genoeg om over te praten en ook fijn om even geen Duits te hoeven praten. 

Zodra mijn biertje op is, steek ik weer terug over en lees tot elf uur.  Daarna is bedtijd, want ik moet er erg vroeg uit. Het corso begint al om acht! uur, en dan wel ‘s morgens, hè? Tot morgen maar weer 😃👋!