Dag 12 - Naar de Thaise tandarts

Vannacht heb ik helaas niet zo goed geslapen. De Engelsen in de kamer naast mij hadden hun mobieltje niet op stil gezet en zeer regelmatig werd ik wakker van een zoemend en pingelend mobieltje. Dat zij zelf niet wakker werden van al die sms’jes 🤔? Misschien iets te veel gedronken gisterenavond? Op een gegeven moment gisterenavond stonden vier duidelijk aangeschoten mannen, wel heel erg gezellig te dansen in de lounge.

Omdat ik geen zin heb in alweer een zwaar American breakfast heb ik gisteren al op voorhand gesmeerde boterhammen gekocht bij de 7-Eleven. Dan is het ook nog eens fijn als je een waterkoker op je kamer hebt. Om 08.30 zet ik een lekker kopje thee en samen met de twee gesmeerde boterhammetjes heb ik een smakelijk ontbijt. 

Om 09.30 uur heb ik met John en Pui afgesproken om mij naar de tandarts te brengen. Niet veel later zijn ze er en rijden we naar de tandarts die in de buurt woont van mijn vorige hotel hier in Khon Kaen. Wel een belevenis. Het eerste wat je doet, is je schoenen (sloffen 🤪) uittrekken, buiten op de stoep achterlaten, en op blote voeten stap je de wachtkamer in. Dit doe je trouwens in heel veel winkels. Ik zie vaak allemaal schoenen (meestal slippers - wel zo handig als je ze de hele dag aan en uit moet doen) bij de apotheek of de kapper of iets dergelijks, buiten staan. 

Ik heb geluk, want er zijn geen wachtenden voor mij en al snel word ik door een bijzonder aardige assistente naar de tandarts zelf gebracht. We buigen vriendelijk naar elkaar en ik mag gaan zitten. Eigenlijk wil de tandarts de brug niet terugplaatsen, omdat het op nog maar een peiler rust. Op mijn aandringen doet hij het gelukkig toch. Het is een beetje een risico, maar niet met links kauwen en hopen dat de brug het tot in Nederland uithoudt. De tandarts spreekt behoorlijk goed Engels en zelfs wat Duits, dus voor je het weet, zitten we gezellig in het Duits te converseren. Hij vertelde me dat hij net terugkwam uit Zwitserland, waar hij tien dagen lang in allerlei treinen in de bergen had gezeten. Na dik een kwartier is hij klaar en nemen we afscheid. Daarna krijg ik de bloedstollende rekening gepresenteerd: 800 baht (€24) 😱😅😃. Dit zou mij in Nederland minstens het viervoudige hebben gekost. Duimen maar dat de brug houdt! Gelijk met ons verlaat de tandarts zijn praktijk. We waren precies op tijd!

Na het tandartsbezoek trakteer ik John en Pui op koffie; zonder hen had ik dit nooit voor elkaar gekregen! Na de koffie nemen ze mij mee naar een park in Khon Kaen waar in december een soort Floriade is gehouden. Ondanks dat de tulpen nu weg zijn en al veel bloemen aan het verwekken zijn, is het nog steeds een lust voor het oog. Bij het meer in het park kijken we even naar een aantal vissers die daar de hele dag in hun gewone kleren in het water staan om vissen te vangen. We hebben geluk als we zien dat een vissersvrouw net haar eerste brasem van de dag vangt.

Na het bezoek aan het park zetten John en Pui mij in het centrum van de stad af op een grote markt. Ik struin lekker een poosje rond op zoek naar badslippers in mijn maat (onmogelijk) en nog een lekker luchtige blouse (bijna onmogelijk) en neem daarna heel luxe een Grabmotor terug naar mijn hotel. Het zou een enorm gepuzzel worden om met allerlei bussen bij mijn hotel te komen. 

De middag breng ik net als alle voorgaande middagen in mijn hotel  door. Zwemmen, zonnen en lezen. Er zijn ergere dingen 😉. 

‘s Avonds blijf ik weer bij mijn hotel eten: een lekker pittig gekruid rijstgerecht, iets waarbij ik mijn net teruggeplaatste brug nog wat kan ontzien. Als dessert eet ik heerlijke (wel pittige - nu bedoel ik met veel pitjes 😉) mandarijnen.  Opvallend is dat alles hier een intensere, betere smaak heeft, of je nu tomaten, komkommers of bananen eet. 

Na een rustige avond lezen en tv kijken, ga ik om 23.30 uur slapen. Morgen gaat Pui bij haar thuis voor John en mij Thais koken. Ik heb er nu al zin in! Tot morgen 😃👋!