Dag 39 - Kliekjesdag

Vandaag, op mijn laatste dag in Pai, heb ik geen vastomlijnd plan, iets met tempels, meer weet ik nog niet. Ik stap op mijn scooter en zie wel waar ik terechtkom. Het worden een drietal tempels die wat achteraf liggen en niet zo vaak worden bezocht. Toch zijn ze zeer de moeite van een bezoekje waard. Vooral de eerste tempel. Helaas kon ik daar niet verder het terrein op, omdat er overduidelijk een begrafenisplechtigheid zou gaan beginnen en die wilde ik beslist niet verstoren. Om bij de volgende tempel te komen, had ik twee keuzes: of 7,5 km omrijden, of 450 meter rijden, maar dan moest ik wel over een niet al te stabiele bamboebrug. Ik heb voor het laatste gekozen en heb de gashendel van mijn motorscooter volop geopend en ben in een recordtijd over de brug geracet. Gelukkig hield hij mij op deze manier 😅. De derde tempel lag boven op een berg met een prachtig uitzicht. 

Mocht ik ooit als dier reïncarneren, dan zou ik wel als hond in Thailand willen terugkomen. Vooral bij tempels stikt het van de honden, die allemaal, liefst languit op straat liggend, hun dagen half slapend doorbrengen. Op tijd krijgen ze hun natje en droogje en regelmatig een aaitje. Agressiviteit heb ik bij nog geen enkele hond bespeurd hier in Thailand. De meeste kijken je goedmoedig kwispelend aan. 

Onderweg naar de tempels passeerde ik verschillende scholen en, geïnteresseerd als ik ben in scholen en onderwijs, wil ik je het onderstaande stukje tekst over Thailand niet onthouden; het gaat over (korte) haardracht bij meisjes op school. Dit las ik gisteren in een blog over Thailand:

Er blijkt onderscheid in (korte) haardracht tussen private scholen en scholen van de overheid. Private scholen laten de haardacht vrij. Overheidsscholen zijn in dit verband te verdelen in streng en tolerant, afhankelijk van de schoolleiding. Bij de strengen accepteren de ouders bij intrede het korte-haren-beleid en moeten ze later niet zeuren als het haar er toch afgaat. Er zijn ook veel ouders die dit toejuichen. Want, zo vinden zij, kort haar maakt het meisje minder aantrekkelijk voor het andere geslacht en op deze manier zou het het risico verminderen op vroegtijdig intiem contact met het andere geslacht en daardoor misschien zwangerschap voorkomen. Een primitief soort voorbehoedsmiddel dus. Dit gebruik is al heel oud maar kalft af door invloeden als social media en TV. Immers ook jonge meisjes willen er mooi uitzien en kort haar past daar meestal niet in. Maar in de dorpen wordt er nog steeds de hand aan gehouden.

Hoeveel jaren gaan we hiermee terug in de tijd? Ongelooflijk hè? Maar zoals altijd: ‘s lands wijs, ‘s lands eer. 

Ook nu weer geniet ik ‘s middags van de rust bij mijn hotel. Ik dobber nog voor een laatste keer rond in het frisse water en zon en lees veel. Zo jammer dat dit morgen stopt.

Rond een uur of vier word ik weer heel erg verwend met een groot bord met allerlei, reeds geschild, vers fruit. Weer van het Duitse paar. Zo lief!

Als ik op de laatste avond dat ik buiten op het terras in Pai zit te eten, treedt er vlak bij mij weer een ontzettend lief, ouder Thais echtpaar op. Zij danst een beetje in haar klederdracht en hij speelt op een soort van kindergitaartje. Zo leuk om te zien. Hij springt in zijn klederdracht als een soort vlo vrolijk rond bij zijn eigen gitaarmuziek. Waar ik later achterkwam, is dat hij, toen iemand geld in hun bakje deed, en hij, bij het bedanken daarvoor, even vergat verder te spelen, zijn gitaarmuziek gewoon verderging. Oftewel, er zit een afspeelapparaatje ingebouwd in zijn gitaar. Prachtig 🤣!

Na het eten maak ik nog een heel grote laatste wandeling door de stad en spring daarna op mijn scooter en rijd weer terug naar het hotel. Onderweg neem ik nog een hotelgast mee achterop, die daardoor meer dan drie kilometer minder hoefde te lopen.

Om elf uur vind ik het mooi geweest. Morgen moet ik er wat vroeger uit voor de eerste etappe van mijn terugreis. Tot morgen maar weer 😃👋