Dag 23 - Pai en omgeving

En dan maar denken, heerlijk rustig die natuur. Klopt, maar met vijf loslopende (zwerf)honden hier bij mijn kamer die allemaal blaffend om de beurt steeds moeten reageren op honden in de verte, dan snap je wel dat ik afgelopen nacht regelmatig wakker geblaft ben. Een hondje had zelfs last van grootheidswaanzin en meende te moeten huilen naar de onzichtbare maan vannacht. Om vijf uur werden ze pas helemaal stil 😅.

Om negen uur schuif ik maar eens aan bij het ontbijt en krijg van alles: twee soorten verse watermeloen, gebakken ei, toast, jam, boter, yoghurt en muesli. Thee en (nep)jus d’orange.  Eigenlijk prima. Jammer dat tussendoor de stroom weer uitviel, gelukkig net toen het ontbijt op tafel stond.

Het Duitse paartje schuift ook aan en we wisselen weer tips uit voor vandaag. Ik wil graag de berg op naar het standbeeld van de witte Boeddha. Dit doe ik ook en maak een mooie omweg tussen de rijstvelden door. Bij het beeld aangekomen doe ik mijn ochtendgymnastiek en wandel snel de 353 tredende naar boven. Het beeld is groot en mooi en ik maak een aantal foto’s van dit beeld en het prachtige uitzicht daar.

Daarna wandel ik weer omlaag en zoef rustig terug naar de stad Pai. Ik heb daar mijn gele motorscooter voor een rode geruild. Bij de gele scooter deed de snelheidsmeter het niet, brandde er constant een waarschuwingslampje en was ook de kilometerteller kapot. Ik heb geen zin om daar vrijdag de rekening voor gepresenteerd te krijgen, plus dat ik nu een goed werkende kilometerteller heb en ook kan zien hoe snel ik rijd.

Daarna stop ik bij een erg luxe banketbakker. Ik leef me uit op een erg grote en lekkere cappuccino en een goed stuk gebak. 190 baht, ongeveer wat je er in Nederland voor betaalt. Na de koffie ga ik terug naar mijn appartement, spoel wat was uit, werk mijn blog bij, lees wat, met andere woorden, ik geniet met volle teugen 😃!

De rest van de middag lig ik op een zacht! luxe ligbed aan het zwembad. Hoe heerlijk!

Voordat de avond valt, rijd ik naar Pai Canyon om de zonsondergang daar te bekijken. Het is zo’n tien kilometer bergop en een mooie rit op de motorscooter. Als ik daar aankom, zie ik dat ik beslist de enige niet ben die daar gaat kijken. We lopen in een lange rij de berg op. Eenmaal boven verbaas ik me over het prachtige uitzicht, maar ook over de doodenge, zeer smalle, volledig onbeschermde, paden met afgronden aan weerszijden, die ik dus nooit van mijn leven zou durven bewandelen. Ik ga op een mooi uitzichtpunt met afgrond 😅 zitten bij een boompje waaraan ik me heel heldhaftig kan vasthouden. In de tussentijd maak ik heel veel foto’s van de ondergaande zon. Wat ben ik bevoorrecht dat ik dit mag meemaken ☺️! De zon zakt langzaam achter de kim en sommige mensen beginnen indianengeluiden te maken. Geen idee waarom. Ik geniet gewoon door en zodra de zon helemaal onder is, begin ik de afdaling weer naar beneden. Achter mij doen honderden mensen hetzelfde. Voordat de grote drukte begint, tuf ik lekker op mijn nu rode snelheidsmonster omlaag naar Pai, op zoek naar mijn avondmaaltijd. Die vind ik in een restaurant aan de heel drukke winkelstraat waar ik een heerlijke Thaise penne met pesto en gerookte kip eet. Na het eten slenter ik op mijn gemak de winkelstraat nog eens door en verwonder me over de grote hoeveelheid eten en kunstartikelen die worden aangeboden. 

Weer terug bij mijn scooter doe ik mijn vest aan. Ik vind het koud, het is nog 22 graden, zo snel als je aan de warmte went. Dat wordt nog wat wanneer ik weer thuis ben. Jäger ondergoed 😂. Ik heb in ieder geval vanmiddag de ramen in mijn appartement tegen elkaar opengezet zodat de middagwarmte kon binnendringen. Toen ik wegging, heb ik alles dichtgedaan zodat ik vanavond een lekker warm appartement heb. Toch heb ik, wel met vest aan weliswaar, nog tot 23.00 uur buiten gezeten. 

Daarna weer naar binnen en klaargemaakt voor de nacht. Tot morgen maar weer 😃👋!