Dag 22 - Op naar Pai

21 januari 2020 - Pai, Thailand

Vannacht heb ik onrustig geslapen; vandaag is weer een reisdag. De reis gaat naar Pai, zo’n 130 km noordelijker (750 bochten 😅, 3 uur in een minivan, iets waar ik bepaald niet naar uitkijk), maar wel in de natuur en de rust van de bergen. Ik merk dat ik daar best aan toe ben, na een week van herrie en vervuiling in Chiang Mai. Ik hoop dat ik weer een kamer krijg met uitzicht naar buiten; niet zoals nu met geblindeerde ramen, maar vooral even rust. 

Om kwart over acht ga ik naar een van de buurttentjes, waar ik al eens eerder was, en bestel daar scrambled eggs en een kop thee, maar dan expliciet zonder melk. Deze keer lukt dat en het resultaat is een kopje gitzwarte, loeisterke zwarte thee met niet al te heet water, gezet in een Senseo-apparaat. Mwah, heb wel eens lekkerder thee gedronken. Gelukkig maken het ei en de toast veel goed.

Na het ontbijt pak ik mijn spulletjes, check uit uit het hotel en neem een songthaew naar het busstation. Als ik de taxichauffeur vraag wat hij rekent voor de bijna 4 km dan zegt hij enigszins onzeker 100 baht? Vanuit het hotel weet ik dat ze 30 baht mogen vragen en dat is dan ook de prijs die ik afspreek. Een kwartiertje later arriveren we op het busstation. Dom genoeg laat ik met het uitladen van mijn bagage mijn blauwe petje in de taxi liggen. Gelukkig heb ik nog wel een reservepetje bij me.

Volgens mij ben ik de enige oudere in het busstation. Alleen maar flink getatoeëerde jongeren en een heerlijk ontspannen sfeer. 

Ik haal mijn plaatsbewijs en ga tegenover de busjes koffiedrinken. Ondertussen kijk ik naar het inpakken van alle minivans. Wat een Afrikaanse toestanden! Alle bagage wordt hoog opgestapeld boven op het dak van het busje. 

In het busje zelf is plaats voor veertien personen. Ik ben gelukkig aan het gangpad ingepland en heb daardoor mijn linkerkant vrij en kan fijn genoeg ook mijn benen kwijt in dat gangpad. Het wordt nog beter. Omdat ik tussen twee vriendinnen in zit, vraag ik hen of ze niet liever naast elkaar zitten 😇; dat willen ze maar al te graag en op deze manier heb ik een grote stoel voor mij alleen.

De rit naar mijn nieuwe bestemming is zeer bochtig, maar wel goed te doen. Ik heb ooit gelezen dat je een watje in één van je oren moet stoppen, want daar reageert je evenwichtsorgaan dan zodanig op dat je niet wagenziek wordt. Ik doe dit ook en bij mij werkte het in ieder geval goed.

Om 14.50 arriveren we in Pai. Een landelijk gelegen, enigszins hippie-achtige stad, gelegen tussen de rijstvelden. De eigenaar van het appartement komt me keurig op het afgesproken tijdstip op de motor ophalen. Tegenover het busstation worden scooters verhuurd en ik huur daar gelijk een prachtige, snelle, gele Vespa. Daarna rijdt de baas op zijn motor met mijn grote rugzak voorop en ik op mijn Vespa met mijn kleine rugzak achterop naar ons hotel.

De kamer is een grote verrassing. De baas was erg verbaasd (leuke woordspeling) over het appartement dat ik in mijn eentje gehuurd had, namelijk voor vijf personen. Hij vroeg me of ik er bezwaar tegen had om in een ander mooi appartement in te trekken, met ook een groot terras, zodat hij dat appartement aan een gezin kon verhuren. Uiteraard zou ik dan korting krijgen. Omdat hij mij per dag 250 baht korting inclusief ontbijt aanbood, kon ik daar natuurlijk geen nee tegen zeggen 😃. 

Het is hier zo rustig en de lucht is veel schoner, heerlijk. Ik heb dus nog steeds een groot appartement met terras, kookgelegenheid, de hele dag gratis thee, koffie en water en, zo heb ik gelezen, ook een heerlijk ontbijt. 

Omdat het pizza-eten gisterenavond mislukte, zei ik tegen de baas dat ik vanavond graag pizza wil gaan eten. Hij gaf met gelijk de tip om dan in restaurant Soi One te gaan eten, de pizza’s schijnen erg lekker te zijn daar, en als je daar tussen 16.00 en 18.00 gaat eten, eet je voor de helft van de prijs. Lijkt mij geen probleem. Later daarover meer.

De baas en zijn (Thaise) vrouw zijn Duits, de jongeren waar ik net mee heb kennisgemaakt zijn Duits en tegenover mij zit ook een Duits echtpaar. Toeval? Geen idee.

Zodra ik heb uitgepakt, ga ik zwemmen. Het zwemwater is koud (warm water bestaat bijna niet in Thailand, hoeft ook niet met deze temperaturen) en overal meer dan twee meter diep. Lijkt me gevaarlijk voor kleine kinderen. Daarna ga ik boven in de zon in een  de ligstoelen liggen en maak kennis met een leuk jong Duits paar. Zij is net klaar als onderwijzeres en reist rond in Azië totdat in september het nieuwe schooljaar begint; hij is ingenieur en is een maand op vakantie in Thailand. We praten een poos over ons werk en liggen ook fijn een poos in de zon.

Om kwart over vijf pak ik mijn motorscooter en ga het dorp verkennen. Wat een leuk dorp! Heel veel jongeren en veel vertier. Ik strijk neer bij de pizzeria die mij door de baas werd aanbevolen en bestel een Quattro Stagione. Het is een heel gezellige pizzeria met leuke muziek en ook nog eens een zeer uitgebreide, betaalbare menukaart. De pizza is echt goed (en ik betaal inderdaad de helft) en klets gezellig wat met mijn buren, een Vlaams/Thais echtpaar. Zij geven mij de tip waar ik het Chinese nieuwjaarsfeest in Chiang Mai moet gaan kijken, namelijk bij Nawarad.

Na het eten zoef ik weer op mijn vlagele snelheidsmonster de 4 km terug naar mijn appartement en voor het eerst in drie weken heb ik het koud. De nachten zijn echt koud hier op deze hoogte met zo’n 14 graden.

Als ik bij mijn appartement aankom, is alles donker. Stroomstoring 😅. Zal ik weer eens hebben. Ik bel de baas op en zodra hij er is, zet hij de aardlekschakelaar weer om. Die was eruit gevlogen. Geen idee hoe dat toch steeds komt... Hij is nog niet weg, of, hop, daar vliegt de aardlekschakelaar er weer uit. Gelukkig weet ik nu hoe ik de schakelaar boven in het plafond met een lange pollepel weer terug moet zetten...

De rest van de avond is bestemd voor mijn leesboek, heerlijk!

Tot morgen maar weer als ik hier de omgeving ga verkennen. 😃👋!

Foto’s

10 Reacties

  1. Anita:
    21 januari 2020
    Wat beleef je toch veel op een dag! Goed dat je verslagen maakt, anders zou je het nooit allemaal onthouden. Vast heel leuk om later terug te lezen. Veel plezier in Pai!
  2. Dick:
    21 januari 2020
    Ja zeker, Anita. Mijn dagen zijn meestal veel te kort. Ik zou bijvoorbeeld veel meer leestijd willen hebben, maar dat lukt niet altijd. Ik moet kiezen tussen dingen bekijken en lezen, dan liever nu iets bekijken en later thuis weer bijlezen.
  3. Anja:
    21 januari 2020
    fijn verhaal weer Dick ... goed om de dag mee aan te vangen
  4. Dick:
    21 januari 2020
    Fijn om te horen Anja 👍!
  5. Lieneke:
    21 januari 2020
    Zo, na het vroege opstaan, jongens naar de opvang brengen en boodschappen doen, eventjes bijkomen en lekker jouw verhaal lezen voor ik aan m'n werkdag begin. Fijne dag vandaag! xxx
  6. Dick:
    21 januari 2020
    Ha, wat lief en fijn Lieneke 😍😘’
  7. Jan en Carla:
    21 januari 2020
    Hoi Dick, wat een verademing die nieuwe omgeving! Van zo'n plek zouden wij ook zeker blij worden; prachtig, heerlijk rustig en koeler. Je kunt nu dus ook zelf koken, dan hoef je niet 3 keer per dag op zoek naar een eetgelegenheid... (zijn wij altijd snel beu).
    We vinden het knap dat je zo lekker avontuurlijk bezig bent en geen vastomlijnd plan hebt. Gewoon ontspannen vakantie houden, al het moois opsnuiven en je openstellen voor contact met mensen van over de hele wereld, ga zo door! Groetjes, Jan en Carla
  8. Dick:
    21 januari 2020
    Wat lief en fijn om te horen! Ja, het is leuk om van dag tot dag te leven en elke ochtend te bedenken, wat ga ik vandaag eens doen. Pai is wel heel erg leuk. Ik waan me hier in de zeventiger jaren 😍! Groetjes terug 👋
  9. Coby:
    21 januari 2020
    Weer met plezier je verhaal gelezen en stiekem een beetje “jaloers “ op je belevenissen. Maar ik geniet mee, dat is ook heel leuk.
  10. Dick:
    21 januari 2020
    Fijn Coby, dan geniet ik dubbel zo hard, ook een beetje voor jullie!